I AM NOT ▪︎Yan Hikaye▪︎

4

Hoşgeldiniz okur-chanlar!
Hadi beklemeden okumaya başlayın!

.
.
.
Akaimo'nun derin bir uykuya dalmasını fırsat bilen Naruto, sessiz adımlarla önce odadan sonra da evden çıktı.

Düşünceleri yavaş yavaş aklını kurcalarken evden çok fazla uzaklaşmak istemeyerek yakınındaki ağacın yanına çöktü ve sırtını gövdesine yasladı.

Yaklaşık bir haftadır her gün boyutları ziyaret ediyor ve doğru boyutu bulmaya çalışıyorlardı. Günde üçer, dörder defa boyut kapısından geçiyorlardı.

En sonunda bugün doğru boyutu bulmuşlardı. Akaimo'yu da yanlarına alacaklardı ki Sasuke o günün beşinci boyutu olunca dayanamamıştı.

Kendilerini son anda bu boyuta atmışlardı. Boyut kapısı kapanır kapanmaz da Sasuke yıkılmıştı.

Bu da herkesi oldukça endişelendirmişti. Özellikle Naruto'yu. Tek çaresi Sasuke'ydi. O olmadan kendi gerçekliğine asla dönemezdi.

Ona hemen kendi çakrasından biraz aktarmıştı. Sonrasında Sasuke daha fazlasını kabul etmeyerek kendisinden uzaklaşmış ve eve girmişti.

Naruto buna kırılmıştı aslında. Ne kadar o an bir tepki vermese de üzülmüştü.

Şimdi düşündüm de... Ben onu daha fazla kırıyorum sanırım... Yani bazen o istemeden gözlerinde derin bir acı beliriyor... Daha önce bu kadar acı çektiğini görmemiştim... Bilmiyorum...

Akaimo hala gücüyle alakalı bir tepki vermemişti. Bazen üçüzler yanında Sharingan açınca o da gözlerini değiştiriyordu ama daha ilerisi yoktu.

Ondan belirli bir tepki alamamak da biraz canını sıkmıştı. Tek umutları yarın diğer boyuta gidince Akaimo'nun tepki vermesiydi. Eğer işe yaramazsa sonsuza kadar bu halde kalacakları anlamına geliyordu.

Ve bunun düşüncesi bile Naruto'yu titretmeye yetiyordu. Kendi gerçekliğine geri dönmek istiyordu.

Tamam, burası da güzel bir yerdi. En azından diğer boyutlara göre burası daha az korkunçtu.

Mesela bir önceki gittikleri boyutta sadece birkaç dakika durabilmişlerdi. O kadar insanın içini ürpertici bir hikayesi vardı ki...

Naruto Sasuke'yi durduramamıştı. Sasuke intikamını alırken kendini kaybetmiş, her şeyi, herkesi yok etmişti. Naruto ise yarı baygın halde olan biteni izlemişti.

En sonunda bunlara dayanamayıp onunla bir daha teke tek mücadele etmişti. İkisi de kaybetmişti.

Dünyada Konoha diye bir köy kalmamıştı. Şimdi köyün yerinde sadece parçalanmış kage heykelleri, büyük bir müze ve Naruto'nun anıtı vardı.

O boyuttan döndükten sonra ikisini de bir şok etkisi vurmuştu. Birkaç dakikalarını ne gördüklerini idrak etmeye harcamışlardı.

Naruto bu anılarını aklından uzaklaştırarak yarın ne olacağını düşündü. Heyecanlıydı, biraz da üzgün.

Yüzünde acılı bir gülümseme belirdiği sırada gözleri yavaşça doldu.

Bunca zaman kabul etmemek için çokça çabalamıştı ama gerçeklerden kaçamazdı.

Kendi boyutuna, gerçekliğine döndüğü zaman Kurama olmayacaktı. Onun çakrasının kendi çakrasıyla bütünleştiğini tekrar hissedemeyecekti.

En acısı da buydu. Tek kaldıramadığı, ifadesiz kalamadığı olay buydu.