Artık selam versem mi, vermesem diye düşüncelere dalıyorum. Çünkü selam verebilecek kadar yaşadığımı düşünmüyorum bu dünyada. O kadar sıyrıldım yani.
Neyse, sizinde içinizi karartmayayım ((:
İyi okumalarrrrr.
Seviyom kız sizi.
🪴🪴🪴
"Zamanın başlangıcında, Gökyüzü uçan fillerle doluydu. Her gece gökyüzünde aynı yere yatıyorlardı ve bir gözleri açık hayal kuruyorlardı."
🪴🪴🪴
Bölüm Şarkısı: Mağusa Limanı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pencere Kenarındaki Çiçek: 4.Bölüm *Belki onun hiç olmayan arkadaşına inat, arkadaşı olurdum...*
Yine uyuyamadığım bir gün... sizin uyuyamadığınız kaçıncı gün ?
Size söylemiştim.
Ela yeni olaylar anlattığında onları tartıp biçmeden uyuyamıyorum. Ve anlatalı 5 saat oldu. Hâlâ düşünüyorum.
Acaba konuştuğu kişi doğru kişi mi ? Aradığı kişi mi ? Ya çıkarları olan biriyse ?
Ela'nın benimle konuşmasını seviyorum ama, bazen bir şey söylemesin istiyorum.
Bencillik yapıyorum belki ama, konuşamamak çok kötü bir şey be.
Keşke bende ona anlatabilseydim düşüncelerimi... belki onun hiç olmayan arkadaşına inat, arkadaşı olurdum.
Arkadaşı, sırdaşı ya da dostu...
Beni layık görür müydü acaba, bir dost olmaya ?
Çiçeklerin başı döner mi ?
Sanki benim döndü gibi de, sallandım bir an.
Neyse...
A-a Ela uyandı. Ne oluyor ?
Ela her gece sarılarak uyuduğu yastığına tekme attığı gibi ayağa kalktı. Olayı kavradığı gibi dengede durmaya ve odadan çıkmaya çalıştı.
Deprem oluyordu.
İlk denemesinde kapıyı açamadı. Panik yapmamaya çalışarak ikinciyi denedi. İkincisinde de zorladı ama olmadı. Üçüncüsünde tüm gücüyle kulpa bastırdı ve kendine çekerek açtı.
