Διεφθαρμένοι Άγγελοι

Κεφάλαιο 44ο

Βασίλης

 Ευτυχώς, τα πράγματα πήγαν καλά και δεν είχαμε κανένα απρόοπτο. Πήραμε τη μικρή που απ' ότι βλέπω δεν έχει καταλάβει κάτι. Την αφήσαμε με τα κορίτσια και εμείς πήγαμε στο γραφείο.

Οι άλλοι κάθονται είτε στην πολυθρόνα είτε στον καναπέ. Εγώ όμως στέκομαι όρθιος καθώς είμαι ακόμα σε υπερένταση. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα μάθαμε για την προδοσία του Ορέστη...την απαγωγή της μικρής...και το κερασάκι στην τούρτα, ότι ο Μιχάλης έχει αδερφή.
Προφανώς, ο Άρης το ήξερε κάτι που δε μου κάνει πλέον εντύπωση.
Μερικές φορές με τρομάζει με την οξυδέρκεια του.
Αλλά δεν μπορώ να μη θαυμάσω την εξυπνάδα του. Έπαιξε πολύ καλά το συγκεκριμένο χαρτί.

«Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά. Ειλικρινά δε φαντάζεστε πόσο σας ευγνωμονώ που μου τη φέρατε πίσω.» λέει ο Ορέστης συγκινημένος που την έχει πάλι μαζί του.

«Άμα δε μας πρόδιδες η μικρή δε θα περνούσε ούτε μία μέρα εκεί.» απαντάω απότομα.
Αν και ξέρω τον λόγο για το οποίο το έκανε, δε του δίνει ελαφρυντικό.

«Χαλάρωσε Βασίλη.» λέει ο Στέφανος προσπαθώντας να με κατευνάσει.

«Έχει δίκιο. Θα μπορούσα να έρθω να σας το πω και να ζητήσω βοήθεια. Συγγνώμη.» λέει και περνάει τα χέρια του στα μαλλιά νευρικά.
«Απλά φοβήθηκα για εκείνη. Δεν μπορούσα να ρισκάρω από τη στιγμή που παρακολουθούσαν κάθε μου κίνηση. Απλά δεν μπορούσα.»

Ανεβάζει τα χέρια και καλύπτει το πρόσωπο του. Βλέπω τον Χρήστο να τον κοιτάει λυπημένος κατανοώντας την κατάσταση του. Ο Στέφανος από την άλλη κοιτάζει τον Άρη, ο οποίος φαίνεται σκεπτικός.
Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τον δικαιολογήσω αλλά δεν μπορώ να του δώσω ελαφρυντικό.
Είμαι σκληρός; Αναίσθητος;
Δεν ξέρω. Μπορεί.
Αλλά την προδοσία και το ψέμα δεν μπορώ να τα δικαιολογήσω. Πάντα υπάρχει επιλογή. Απλά ρισκάρεις παραπάνω.

«Το βίντεο από τις κάμερες που διέγραψες, μου είπες ότι έδειχνε τον Μιχάλη με τους άντρες στο σπίτι να ψάχνουν. Έκανες μήπως κανένα αντίγραφο;» ρωτάει ο Άρης .

Τώρα εγώ φταίω να τον χτυπήσω που όχι μόνο διέγραψε αποδεικτικά στοιχεία της αστυνομίας αλλά με έκανε να περάσω ολόκληρη νύχτα με την τρελή.

«Όχι. Για να το αντιγράψω θα μου έπαιρνε πολύ ώρα και φοβόμουν μη με πιάσουν. Και συγγνώμη Βασίλη. Δεν ήξερα ότι ήσουν στο τμήμα.» λέει μετανιωμένος κατεβάζοντας το κεφάλι.