Διεφθαρμένοι Άγγελοι

Κεφάλαιο 3ο

Αναστασία

Πώς τα πράγματα αλλάζουν σε μία στιγμή;Αναπάντεχα.Χωρίς καμία προειδοποίηση,κανένα σημάδι.
Όλα αλλάζουν,και μετά τίποτα δεν μένει ίδιο.

Και τι να μείνει;Όλα όσα ήξερες και ζούσες έχουν γίνει στάχτη.Πώς συνεχίζεις με τα καινούρια δεδομένα;
Έχεις τη δύναμη να ανταπεξέλθεις και το κουράγιο να συνεχίζεις;
Όταν λοιπόν,όλα αλλάζουν,αναγκαστικά αλλάζεις και εσύ.
Οι προτεραιότητες σου,τα συναισθήματα σου,οι σκέψεις σου.

Περίεργη είναι η ζωή και έτσι όπως τα φέρνει.Γεννιέσαι με ένα λευκό χαρτί για να γράψεις την ιστορία της ζωής σου.
Μερικοί γράφουν,άλλοι πάλι αντιγράφουν.Η επιλογή είναι δική σου.
Δε θα είναι εύκολη η διαδρομή αλλά θα είσαι εσύ ο συγγραφέας αλλά και ο πρωταγωνιστής αυτής.

Όλο το βράδυ σκεφτόμουν τα γεγονότα που συνέβησαν.Ο  νους μου δε μπορεί να το χωρέσει.Είναι τόσα πράγματα.Τόσα απίστευτα πράγματα που δυσκολεύομαι να τα καταλάβω.Φοβάμαι πολύ είναι η αλήθεια.Προσπαθώ να δείχνω γενναία και ήρεμη αλλά δεν είμαι.

Πώς θα μπορούσα να είμαι εξάλλου;
Κάποιοι προσπάθησαν να με σκοτώσουν.Κάποιοι άλλοι με έχουν απαγάγει.Και οι γονείς μου;Κάπου είναι μπλεγμένοι.Τα συναισθήματα μου και οι σκέψεις μου είναι ένα κουβάρι.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πάω στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου.Δε μπορώ να κοιμηθώ.Δεν ξέρω άμα είναι από την υπερένταση των γεγονότων ή από φόβο.Δε ξέρω τι με περιμένει και τι πρέπει να αντιμετωπίσω.Και αυτό με φοβίζει περισσότερο.Το άγνωστο.Η ατελείωτη αναμονή.

Κοιτάζω τον εαυτό μου στο καθρέφτη.Δεν μπορώ να αναγνωρίσω το πρόσωπο μπροστά μου.Μαύρους κύκλους και κατακόκκινα μάτια.Το βλέμμα τρομοκρατημένο και παράλληλα απελπισμένο.Το ανέμελο κορίτσι εξαφανίστηκε σε λίγες ώρες ή καλύτερα θα έλεγα σε λίγα λεπτά.

Σηκώνω τα μανίκια από το πουκάμισο πιο ψηλά,και ρίχνω άλλη μία φορά νερό στο πρόσωπο μου.Ξανά και ξανά.Σαν να προσπαθώ να ξυπνήσω από ένα κακό όνειρο.Μόνο που η πραγματικότητα δίνει άλλη υπόσταση στους εφιαλτές.
Είναι πολύ χειρότερη.

Σκουπίζω το πρόσωπο μου και βγαίνω από το μπάνιο.Έκπληκτη βλέπω μπροστά μου τον έναν από τους άντρες που με πήραν.Έκπληκτος φαίνεται και εκείνος καθώς με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω.
Το βλέμμα του σκληρό και με πλήρης απάθεια.