RUHLARIN AĞZINDAN

RUHLARIN AĞZINDAN - 7. BÖLÜM - TESİS

Alarmım çaldığı gibi uyandım. Gözlerimi açtığımda bulunduğum yeri biraz yadırgadım. Doğru ya, tesise gelmiştim. Bugün toplantımız olacaktı. Hızlıca ayağa kalktım, dolaba doğru ilerledim. Hızlıca kendime bol bir eşofman ve kazak aldım. Giydim. Çok geçmeden bir not defteri bana doğru gelmeye başladı. Kalem yazmaya başladığında ben de okumaya başladım.

Kar Tanem, bu konuyu daha sonra konuşacağımızı söylemiştin. Daha fazla sabredemedim. Şimdi sana -bana izin verilen kadarıyla- olup biteni anlatacağım.

O anlattı, ben okudum. Okudukça ona da hak vermeye başladım. Ancak her şey inanılması güç şeylerdi. Yine de inandım, dayanamadım. 

Ona kızgın olunca kendimi eksik hissediyordum.

''Peki, öyle olsun bakalım. Sana inanıyorum. Şimdi izin verirsen ilaçlarımı içip toplantıya katılacağım.''

Masaya doğru yöneldim, ilaçlarımı aldım. İlaçlarımı içtikten sonra kapı çaldı. Kapıyı açtığımda karşımda Yiğit duruyordu.

''Hazırsan artık toplantıya inelim diyecektim, oradan da kahvaltıya gideriz.''

Başımı olumlu anlamda salladıktan sonra anahtarı aldığım gibi hemen dışarı çıktım. Yiğit bugün uzun bir kot pantolon, üstüne de benimki gibi siyah bir kazak giymişti. Saçlarını dağınık bırakmıştı ve bu haliyle bir başka yakışıklıydı.

Yaklaşık beş dakika boyunca yürüdük. En sonunda toplantı odasına girdiğimizde herkesin bakışları bize doğru döndü. Bir kadın sıcak bir gülümsemeyle, çenesiyle sandalyeyi işaret ederek:

''Günaydın Sayecim, şuraya oturabilirsin.''

Hızlıca oturdum. Yiğitte hemen çarprazıma oturdu. Kadın konuşmaya başladı.

''Sayecim, biliyorsun seni korumaya yemin etmiş bir ruh var. Bunun işimize çok yarayacağını düşündüğümüz için seni ajan olmaya davet ettik. Seninle bu konu hakkında konuşacağız. Ruhun şuan seninle mi?''

Not defteri ve kalem bize doğru gelince burada olduğunu anladık. Not defteri masaya konduğu gibi kalem yazmaya başladı.

Merhaba, adım Memoia.

Kadının yüzünde tatlı bir tebessüm peyda oldu. Tekrar konuşmaya başladı.

''Peki, şimdi sana tesisimizden ve eğitimlerinden bahsedeyim.''

Yanımdaki bir kadın bana bir kart uzattı. Üstünde adım ve soyadım yazıyordu. Kadın sanırım asistandı.

''Bu kart sadece senin odanı, ortak kullanım alanlarını ve asansörü açıyor. Senin mevkindekiler sadece bununla sınırlı. Biliyorum, şuan senin anahtarın var ama artık onu kullanmana gerek yok. Anahtarlarımız sadece misafirlerimiz içindir. Senin de kartın hazırlandığına göre artık anahtara gerek yok. Birde yemekhaneden yemek almanı sağlayacak. Kartını kaybetmemeye çalış.'' 

Başımı olumlu anlamda hafifçe salladım. O sırada Yiğit'in de bana dikkatlice baktığını gördüm. Vereceğim tepkileri merak ediyor gibiydi.

''Alacağın eğitimler silah kullanma, çeşitli dayanıklılık eğitimleri, yabancı dil ve dövüş eğitimleri olacak şimdilik. Yabancı dilin içerisine ingilizce, almanca ve fransızca var. Dövüş eğitimlerinin içinde de taekwondo, kick boks, okçuluk ve az da olsa eskrim göreceksin. Bunlar birbirine yakın dövüş sporları olsa da, hepsinden ayrı ayrı eğitim alman işine yarayacaktır. Bir de, şuan yaralı ve acemi olduğun için bizim yeterli göreceğimiz kadar sadece fitness, yabancı dil eğitimi ve normal okul derslerinin eğitimlerini göreceksin.''