Sessiz izgiler

4. Günlük

𓆝 𓆟 𓆞

Cem Karaca - Was sagst du

Contra - Ölü

Ac/Dc - Danger

𓆟. ° .• .𓆝 .• ° . 𓆟 . ° .• .𓆞

15/11/2023✓

Karışık kafalar, patlayan beyinler. Neydi bu?

Bu durumda, ya yapıcaksın ya ölüceksin. Seç Nihan İzgi,

Yapıcak mısın? ölücek misin?

Ben Nihan İzgi ÖLÜ'düm ben şıklara ayak uydurmazdım. Şıklar benim yaptığıma ayak uydururdu.

❂

"Tim herkes babaannenin evine gelsin" dedim.

Şimdi onların kafasındakileride alıp, ortaya karışık bir şekilde toplayıp en son tam bir plan kurucaktım.

Hızlıca karargahtan çıktım. Ve bir şey hatırladım.

"Hassiktir ya!" resmen, yakışıklıyı doktorun götürdüğünü unuttum.
Etrafa bakındım, kimse yoktu. Nöbetçi askerlere baktım.

Oğuz oradaydı. "şşt çakma sarı" dedim kısık ama sert sesimle.
Kaşlarını çatıp etrafa baktı ve beni gördü, "Komutanım? Ne oldu" dedi. Hayırsız, insan geçmiş olsun der ilk.

"araban var mı lan? Buradaysa at anahtarı" dedim. Hızlıca cebinden anahtarı çıkartıp attı. "afferim adam ol! Ben gidiyorum, hadi selametle." dedim. Onun sesi mırıltılı çıktı, takmadım ve hızlıca çakma sarının kaliteli(!) şahinine atladım.

Niye biz böyleydik la? Askeriyedekilerin arabasının yarısı fakir arabası anasını.

Neresi fakir ulan? Senin fakir anlayışına sıçam!

Çünkü biz askeriz izgi, sadece ölüme oynuyoruz. Tıpkı her kurtun, ileride ölüceğini bildiği gibi.

İç savaşımı kenara bırakıp, arabayı çalıştırdım. Egzoz kükreme sesi çıkartınca, "bu ne ulan!" dedim sitemle.

Boş verip gazladım, biraz etrafta dolandım.

Dolanmamın sebebi, ne olur ne olmaz, biri gelir beni takip ederse aklını karıştırırım veya fark ederim diye. En sonunda evin arkasındaki boş arsaya, park ettim.

Hızlıca arabadan çıktım, hemen kapıyı kilitleyip öne doğru, apartmana ilerledim. Danger denen değişik adamın, fantazileri çok zordu. Kafa yapısı öyle bir değişikti ki kimse kolay kolay anlayamazdı.

Bende, kolay kolay anlamadım zaten. Neredeyse 3. Yılım artık bu görevi tamamiyle bitirmem gerek. O yüzden, bu görevin son olması ümidi ile heyecan vardı içimde. Ve eğer bu gçrevi yaparsam yüzbaşı rütbesine geçiş yapıcaktım! Aslında görevle alakası yoktu, zaten 3 yıl teğmenlik ve 6 yıl üsteğmenlik yaptığım için yüzbaşı olacaktım. Az kalmıştı! Ben küçüklüğümden beridir bunu hayal ediyordum.

Evet, yüzbaşı olmak. Bu onuru taşımak çok güzeldi. Ben üstteğmen olduğumda bile sevinçten ölücektim. Tabii ki bunu dışarıya asla yansıtmadım.

Duygular benim içimdi, iç savaşım bambaşka bir yapıttı. Eğer biri duygularımı anlarsa iç savaşımı görürdü. Bu çok kötüydü, çıplak olmak gibi hissettiriyordu.

Küçükken, duygularımı yönetmekte zorlandığım için hep kendime kızardım.

Apartmanın girişindeki kilidi açtım. Hızlıca yürüyüp içeri girdim. Ve tabii ki halılar karşıladı beni.