Nihan'dı o gizli, sessiz. İzgi'di o parlayan izi kalan güneş ışığının lekesiydi, rengiydi. Kaya'dı o sert, kırılmaz. Tuğrul'du o ölümsüzlük, ve yeniden doğuştu. Nihan İzgi, küçüktü narindi yaşadıkları yüzünden öldü, kimse bilemedi sessizdi, gizliydi. Susardı. Tuğrul gördü, bu sessiz küçük kızı çıkardı o hapisten, küçük kız yeniden doğdu. Tuğrul, sertti acımazdı. Bu kız farklıydı, Tuğrul'un o sert maskesinden tuttu vurup kırmak istedi, ama kırılırdı, canı acırdı , o yüzden maskeyi tuttu canını acıtmıyıcak şekilde söküp attı. Tuğrul o zaman gördü, Ölürse kendini tamamlayan bu kadınla ölür. Yaşarsa Tuğrul'u gerçek Tuğrul yapan bu kadınla yaşardı. Nihan o zaman gördü, Bu adam ayrıydı, ne babası gibi, ne de diğer erkekler gibi. İçinde derin bir sevgi vardı, ölümsüzlük vardı ama dışında sadece sertlik. Yemin etti. Kendisi bile bilmiyordu. Tuğrul'un hayatına çiçek olucaktı. Bir Kayanın içinde açan çiçek olucaktı. *Başlama tarihi - 14/07/2023* 𐰤𐰀 𐰢𐰆𐱃𐰞𐰆 𐱅𐰇𐰼𐰜𐰢 𐰓𐰃𐰘𐰀𐰤𐰀!