ကိုယ့်အချစ်က မင်းဆီမှာ (Complete)

အပိုင်း-၅

အိမ်တော်တစ်ခုတွင် ဒေါ်ကလျာတစ်ယောက်
SM company ရဲ့ CEO ကိုယ်တိုင်ကသူမအိမ်ကို လာရောက်၍အံ့ဩပြီးရင်းအံ့ဩနေတော့သည်။သူမတို့က အချမ်းသာကြီးမဟုတ်သော်လည်းချမ်းသာတဲ့စာရင်းထဲတွင်တော့ပါဝင်ပါသည်။ဒါပေမဲ့ခုလိုလူတိုင်းမြင်ရခဲတဲ့SM company ရဲ့ CEO နှင့်တော့ထိပ်တိုက်တွေ့မယ်လို့အိပ်မက်တောင်မမက်ဖူး။
"ဟို ဒီကသခင်လေး ဘာကိစ္စလဲမသိဘူး"
"ကျနော် ခင်ဗျားတူလေးကိုလိုချင်လို့ အဲ့တာလာတင်တောင်းတာ"
"ရှင် အန်တီ့တူလေးနဲ့ကဘယ်လိုလုပ်တွေ့တာလဲ သခင်လေး"
အဲ့အခါမှအက္ခရာလည်းအကြောင်းစုံရှင်းပြလိုက်တော့တယ်။
"ဒါဆိုအခု အန်တီ့တူလေးကသခင်လေးအိမ်မှာလား"
"ဟုတ်ပါတယ် ခင်ဗျားလာခေါ်မယ်ဆိုရင်တောင်ကျနော်ကခင်ဗျားတူလေးကိုလွှတ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး။အဲ့တော့ခင်ဗျားကြိုက်တာရွေး အခုအနုနည်းနဲ့ပြောနေတုန်း အသာတကြည်ပေးမလား။ဒါမှမဟုတ်ခင်ဗျားရဲ့အသက်နဲ့လဲမလား ပြော"
"အသက်ကိုတော့ချမ်းသာပေးပါသခင်လေးရယ်။သားလေးအပေါ်လည်းမရက်စက်ပါနဲ့ရှင်။ကျမဝမ်းနဲ့လွယ်မမွေးခဲ့ရပေမဲ့သားလေးကကျမသားအရင်းလိုပါပဲရှင်။"
"စကားကိုရှည်ရှည်ဝေးဝေးမပြောနဲ့ အခုကျနော်မေးတာပဲအရင်ဖြေစမ်းပါ"
"ဟို ဟို သားလေးသဘောပါပဲသခင်လေးရယ် အန်တီ့ဘက်ကကန့်ကွက်စရာမရှိပါဘူး"
ဒေါ်ကလျာအတွေးထဲတွင်
("ကြီးကြီးတောင်းပန်ပါတယ်သားလေးရယ်။ကြီးကြီးလည်းမတတ်သာလို့ပါ။ကြီးကြီးသေသေရှင်ရှင်သားလေးကိုသူအလွှတ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး။")
"အဲ့ဆိုလည်း ကျနော်တစ်ပတ်လောက်နေရင်ကလေးနဲ့မဂ်လာပွဲကျင်းပချင်တယ်။ခင်ဗျားကသူ့မိဘအနေနဲ့တက်ရောက်ပေးပါ"
"ရှင် မမြန်လွန်းဘူးလား သခင်လေးရယ်"
"နောက်တောင်နောက်ကျနေပြီ။ကျနော်ကအခုချက်ချင်းတောင်လက်ထပ်ချင်နေပြီဗျ။"
(အမယ်လေး လောလိုက်တာ ဒယ်ဒီအက္ခရာရယ်😐😐😐)
ပြီးနောက် အက္ခရာကစာချုပ်တစ်ခုကိုထုတ်လိုက်ပြီး
"ဒါက ကျနော့်တင်တောင်းတဲ့ပမာဏပါ"
ဒေါ်ကလျာလည်းစာချုပ်ကိုယူကြည့်ပြီးမျက်လုံးပြူးသွားတော့တယ်။ပမာဏကသူနောက်ဘဝထိတောင်စားလို့မကုန်နိုင်ဘူးလေ။သူဘာမှမပြောပဲငြိမ်နေတုန်းမှာပဲ
"ဒါဆို ကျနော်ပြန်ပြီ "
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်လေး"
အက္ခရာလည်း အိမ်ကြီးထဲကထွက်လာပြီး
"John အိမ်ကိုမောင်းတော့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဘော့စ်"
အိမ်ရောက်သော်
အက္ခရာတစ်ယောက် ဖင်တကြွကြွနဲ့ အိမ်အပေါ်ထပ်ကရောင်လေးရှိတဲ့အခန်းထဲအမြန်ဝင်လိုက်တော့
ကုတင်တောင့်စွန်းလေးမှာ ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်ပြီးငိုနေရှာတဲ့ ကလေးငယ်လေးကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။
"ကလေး ဘာဖြစ်တာလဲကလေးလေး။ဘာလို့ငိုနေတာလဲ။"
"အီးးဟီးးဟင့်ဟင့် ကြီးကြီးကိုသတိရတယ် ။ကြီးကြီးဆီပြန်ချင်တယ် အဟင့်"
"ကလေးကလည်းကွာ အခုဆို ကလေးနဲ့ကိုယ်နဲ့ကလက်ထပ်တော့မှာလေကွာ ဒီအိမ်ကကလေးအိမ်လေ"
"ဟင် လက်ထပ်မယ် ရောင်ရောင်ကယောကျာ်းလေးလေ ဘယ်လိုလုပ်လက်ထပ်လို့ရမှာလဲ"
"ဟက် ဒီခေတ်ကဘယ်သူမဆိုလက်ထပ်လို့ရတာပဲလေကလေးရယ်။ ပြီးတော့ကိုယ်ကအခုကလေးကိုချစ်လို့လက်ထပ်တာလေကွာ"
"ဟင့်အင်း ရောင်ရောင်လက်မထပ်ချင်ဘူး ရောင်ရောင်ကောင်မလေးနဲ့ပဲလက်ထပ်မှာ ဒယ်ဒီနဲ့လက်မထပ်ဘူး"
အက္ခရာလည်းစိတ်တိုသွားပြီး
"ဘာကွ မင်းကအလျှော့ပေးထားလို့ ရောင့်တက်နေတာပဲ ငါ့အကြောင်းသိစေရမယ်"
"ဟင့် ဟင့် လက်မထပ်ချင် အွန့် ပြွတ်စ် လွှတ် အွန့် အွန့်  လွှတ် ပြွတ်စ် ဘာလုပ် အွန့် ပြွတ်စ်အွန့် တာလဲ"
အက္ခရာက ရောင်လေးနှုတ်ခမ်းသားလေးကိုစုပ်ယူနမ်းရှိုက်နေတော့တယ်။ရောင်လေးလည်းအစပိုင်းရုန်းပေမဲ့မရမှန်းသိတော့ငြိမ်နေပြီးငိုသာငိုနေတော့တယ်။နောက်တော့ရောင်လေးအသက်ရှူကျပ်လာလို့ရင်ဘတ်ကိုထုရိုက်တော့မှ အက္ခရာလည်းလွှတ်ပေးကာ
"မှတ်ထား ကလေး ဒါအစပိုင်းပဲရှိသေးတယ် နောင်ခါကိုယ့်ရှေ့မှာအဲ့လိုပြောကြည့် ဒီထက်ပိုဆိုးသွားမယ်"
(ဟီးဟီး မင်မင်က အခုမှစရေးတာဆိုတောနမ်းတာဘာညာသိပ်မရေးတတ်သေးဘူး။သည်းခံပြီးဖတ်ပေးကြနော် 🤟♥️😍)

#Akvi