Gözlerim kapanması için büyük mücadele veriyorum. Kafe fazla yoğun ve çok fazla müşteri olduğu için gün boyu oturmaya fırsat bulamadığım bir gün yaşamıştım.
Arabada yankılanan telefon sesi ile cebimden telefonu çıkarttım ve tutacak yerine koydum. Arayan tanımadığım bir numaraydı ve açtım.
" Alo "
" Beren Atasoy ile mi görüşüyorum açaba"
" Benim de siz kimsiniz "
" ******* Hastanesinden arıyorum ve DNA testi için yarın saat 13.00 da hastanemize bekliyorum sizi. "
" Tam olarak ne demek bu! "
" Bebeklerin karışma ihtimali var ve emin olmak için DNA testi için hastanemize bekliyorum sizi. "
Telefonu kapattım ve son gaz eve sürdüm. Eve geldiğim gibi odama çıktım. Saatlerce tavana bakıyorum.
Ailem olmayan kişilerin bana yaptıkları ve 10 yaşına kadar çektiklerim. Babamın zoru ile çalışmam ve dövülmem. Size bunlar klasik gelebilir ama benim için zor şeyler. Şimdi ise hayatımın yalan olma ihtimaline karşı bir şey yaşıyorum.
Hastaneye geldim ve danışmaya sordum. Beni bir odaya yönlendirdi ve odaya girdim. Eski ailem buradalardı ve onlara bakmadan boş yere oturdum. Kimseyle göz teması kurmadım ve bir çok bakış üzerimdeydi ama ben kimseye bakmadım. Doktor geldi ve kanlarımız aldı. Sonuçlar yarım saatte çıkacağını söyledi. Ailem gitti ve bende koridora çıktım.
" Kızım! "
Arkandam seslenen kadın ile umursamadan çıkışa doğru hızlandım ve onlarda peşimden geldi. Birden kolumdan tuttulmam ile kolumu çektim ve sert bakışlarımla tuttan kişiye döndüm.
Kadın dolu gözleri ile bana baktı ve zorlukla konuştu.
" Bir kafede oturup konuşalım ve birbirimizi tanıyalım. "
Kadınla benziyorum ve kahve saçlı ile mavi gözleri. Kahve saçlarımla mavi gözlerimle kopyamızıdık.
Cevap vermedim ve boş gözlerimle onlara bakmaya başladım. Adam siyah saçlı yeşil gözlü ve yapılı birisiydi.
" Sonuçlar acıklanmadan konuşmak istemiyorum. "
Cevap beklemeden ordan ayrıldım ve bir kafeye geldim. Kahve içiyorum ve telefona bakıyordum.
Saat geldiğinde ise hastaneye geldim ve kimseye bakmadan yerime geçtim.
Doktorun açıklaması ile ifadesizce bakıyorum. Ama içimden fırtınalar kopuyordu. Koskoca hayatımın yalan olduğunu öğrendim ve nasıl tepki vereceğimi bilmiyordum. Kimseye bakmadan odadan çıktım ve bahçeye çıktım.
" Kızım dur! "
Arkamdan gelen sesleri umursamadım ve arabaya bindim.
Tam tamına 1 hafta geçmişti üstünden ve şuan ise işlerindeydim. Son müşterinin gitmesi ile kendimi masalardan birisine attım. Karşıma oturan Asu elindeki kahveyi bana uzattı ve kahveden bir yudum aldım.
Kapının açılması ile ayağı kalktık ve arkamı döndüm. Karşımda şu kadınla adamı görmem bir olmuştu. Kadın buruk bir gülümseme ile bana baktı.
" Biraz konuşabilirmiyiz kızım. "
Bu durumdan kaçmak doğru olmazdı ve zaten 1 haftadır onları uzaktan izliyordum. Beni aradıklarını biliyorum. Ama ben istemediğim sürece kimsenin beni bulmasına izin vermem ve onlar şuan ben izin verdim diye buradalar.
" Tabi ve buyrun oturun. Bir şey istermisiniz? "
İkisi de hayır dedi. Asu durumu biliyordu ve anlamıştı. Asu bizi yalnız bıraktı ve masalardan birisine oturduk.
Kadın gözlerini benden ayırmıyordu ve beni inceliyordu. Adamda aynı şekilde. Kısa bir sessizlikten sonra ise kadın gülümseyerek konuştu.
" Ben annen İpek Ulusoy eşim yani baban Arif Ulusoy. Senin için ne kadar zor olduğunu anlayamam ama bizim içinde zor bir durum. Senin ölüm haberin gelince hepimiz yıkıldık ve tek sen ölmedin orda. Hepimiz öldük ve o mezara hepimiz girdik. Biz senin acını yıllarca çektik ve mezarının başında bile yattığımız olmuştu. Sen bizim neşe kaynağımızdın. Doğmadan bile doğmuştun ve ailemize neşe getirmiştin. Şuan karşımda olman ve yaşıyor olman bir mucize. Sen bizim mucizemizsin ve ben seni bir kez kaybettim. Ama şimdi buldum ve tekrar kaybetmek istemiyorum. Bize bir şans vermeni istiyorum ve birlikte yeniden aile olalım kızım. "
İpek hanım umutla bana bakıyordu ve gelecek cevabı bekliyordu. Ben ise sessizlik içinde düşünüyordum ve bunları zaten biliyorum. Aileyi araştırdım ve Mardin'de köklü bir aile olduklarını biliyorum. Aşiret ailesi.
" Ben aile olmak istemiyorum ve tek başıma mutluyum. "
Net cevabımla İpek hanım dolu gözleri ile bana baktı ve titreyen sesi ile konuştu.
" Ben seni yeni buldum ve bırakmak istemiyorum. Bize bir şans ver kızım ve birbirimizi tanıyalım. Biz seni tanımak istiyoruz ve kızımı tanımak istiyorum. Sadece seninle tanışmak istiyorum ve aile olmak istiyorum kızım. Lütfen bize bir şans ver kızım ve bizimle evine gel. Ait olduğun yere ve ailene geri gel kızım. "
Kadın yalvarırcasına demişti ve göz yaşları içinde bana bakıyordu. Derin bir nefes aldım ve onlara baktım.
" Kabul ediyorum. "
İpek hanım mutlulukla bana baktı ve sıkıca bana sarıldı. Arif bey ise gülümseyerek bana baktı ve göz kırptı.
Yeni kitabımla karşınızdayım
Beren Atasoy hakkında neler düşünüyorsunuz
İpek ile Arif Ulusoy hakkında neler düşünüyorsunuz
Sizce Beren Ulusoy ailesine bir şans verecek ve onları kabul edecek mi?
Ulusoy erkekleri Beren'i nasıl karşılayacaklar
Görmek istediğiniz sahneler varsa buraya yazın
Bol bol oy ve yorum yapmayı unutmayın aşklarım:)
