MRS. ADAMS

KABANATA 12

A/N: I'M SO SORRY FOR TAKING A LOT OF TIME AWAY FROM WATTPAD. I GOT BUSY WITH REAL LIFE SHIZ AND ALL. I'M STILL HERE AND STILL THANKFUL THAT YOU'RE STILL HERE. ANYWAY, NAKALIMUTAN KO ITONG I-POST KAYA, HETO NA. EMZ. SORRY NA AGAD SA MGA MALING GRAMMAR AT KUNG ANONG KA-EK-EKAN, EMZ. FEEL FREE TO REACH OUT TO ME, MY INBOX IS VERY OPEN NAMAN. EMZ. THANK YOU AGAIN!!!!!! MABUHAY! 🫡🙏❤️

“Hmm...” mahinang ungol ko nang may maramdaman na malambot na dumadampi sa leeg ko. Medyo nakakaliti siya kaya natatawa ako. “Hmm, ano baaa...huwag diyan...”

“Do you like that, hmm?”

Mabilis kong iminulat ang mga mata dahil boses iyon ni Hecate, at tama ako na siya dahil mukha niya ang bumungad sa akin. She was smirking at me. At ang mas nakakagulat ay nasa ibabaw ko siya.

Bakit siya nandito? Dapat nasa isang silid siya kasi under monitoring pa siya. Tinanong ko siya kung mabuti na ang pakiramdam niya pero hindi siya sumagot. Her eyes were closed and then I noticed that she was sweating hard, and moving on top of me.

“Hecate? Heca—ay!” tili ko nang akmang babangon para sana alugin siya pero agad ding napahiga dahil itinulak niya ako pabalik sa pagkakahiga sa kama. She was gripping both of my shoulders as if it were her lifeline while still doing rythmic motions with my body. “A-anong ginagawa m-mo?”

She didn't answer, she kept on rocking her body on top of me. Gusto ko siyang patigilin pero pag-angat ko sa magkabilang kamay ay nakaposas pala ang ang mga ito sa agkabilang gilid ng kama. Paano niya ito nagawa? Saan na ba ang mga tao? Iniwan na ba kami rito sa gita ng gubat?

“Open your mouth,” she commanded, looking at me. I was a little bit taken back when I noticed that her eyes were the darkest shade of green. But she has black orbs. How did— “Open. It.”

Napalunok ako nang wala sa sarili. “I—He—hmm...” I squirmed, hoping to make her stop. Kinakalag ko pati ang posas sa bawat papulsuhan ko pero hindi talaga maiaalis dahil sa bukod na walang susi, wala rin akong kakahayan na alisin ito. Ano bang nangyayari kay Hecate? Epekto na ba ito ng virus? “N-nasaan na pala ang mga tao? Hindi ka dapat nandito kasi kailangan ka pa nila—hmm!”

Oh, my God! I think I almost lost my eyeballs when she held my jaw, forcibly opened my mouth and inserted two of her fingers inside.  Napanganga naman ako ng walang kalaban-laban sa ginawa niya. Nagprotesta pa ako pero hindi ito lumabas sa bibig ko at naging ungol lang. Mas lalo akong napaungol nang hulihin niya ang dila ko gamit ang dalawang daliri at pinaglaruan ito.

Oh, my God! I felt like my cheeks burned, pakiramdam ko nagmukha akong ewan sa ginawa niya. This is so embarrassing. Iyong dila ko, iniikot-ikot niya na parang isang laruan na nagpapawala ng stress niya sa buhay. I couldn't stop it. My body can't do anything, my hands were fixed at my sides, and as much as I want to stop her, I can't.

My tongue just followed her fingers' every move like an obedient slave to her master. Ano ba itong ginagawa niya sa akin? This is a violation of the code of exploration and my right to say yes at least!

"That's a very good girl," she whispered, but was enough to reach my ears and made my knees tremble.

I stared at her. I wanted to say that I'm a very obedient girl but I only made a moaning sound. I felt like my cheeks burned more as she stared back at me with satisfaction in her eyes. Sa ginawa ko ay tumingkad pa sa pagiging berde ang mga  mata niya, at parang may kung ano ang naglalaro sa mga ito.

Pero pagkatapos ng ilang sandali ay tumigil siya. Nadismaya ako. Ayaw na ba niya? Did I ruin the moment? I moved my lips but it only made everything embarrassing. Ang lagay kasi ay parang sinubo ko ang mga daliri niya!