Cancer |•Minsung•|

Elde etmek

Jisung
-Bana güldü işte ya pekte önemli değil.

Hyunjin
-Morelini bozması önemli değil mi?

Jisung
-Of,boşver Hyung sayende daha iyiyim.

Boş boş oturmaya devam ederken canım sıkılmıştı.Kafamı Hyunjin Hyung'un kafasına yaslamıştım fakat son derse kadar uyuyabileceğimi tahmin etmemiştim.

Uyandığım da yüzümde çıkan izler canımı yakmıştı.Umrum da değildi.Hızlıca çantamı sırtıma taktım ve tüm ekip ile toplanıp aşağı indim.

O çocuk aklımdan çıkmıyordu.Nasıl bu kadar çekici olabilir di? Ne oluyordu bana? Neden aklımdan çıkmıyordu.Kalbim yerinden çıkacak gibiydi.

Seungmin ve Bangchan ile yollarımız aynı olduğu için beraber gidecektik.Bu yüzden Hyunjin Hyung'a döndüm ve gülümsedim.

Jisung
-Görüşürüz Hyung!

Hyunjin
-Görüşürüz Jisung!

Tekrardan önüme döndüm ve yola devam ettik.Seungmin ve Bangchan aşırı tatlıydı.Yolda bile el ele tutuşıyorlardı.

Söylesene kahverengi saçlı,çekici ve gözlerinde sanki tüm yaşamı gördüğüm o çocuk.Biz de seninle böyle olabilir miydik? O gizli sessizliğinin arkasında ki gerçek ne?

O da benden hoşlanmış mıydı?

(143 kelime oldu bu soruyu yazınca kesin evlenecekler ĞAMWĞWMQĞQŞQ 💍)

O yüzüne yakından bakma fırsatı bulabilecek miydim? Gülüşü aklımdan çıkmıyor du.Beraber olucaktık ya da olma-

Jisung! JİSUNG!

Bangchan'ın aniden beni çekmesi ile derin düşüncelerimden ayrılıp gerçek dünyaya dönmüştüm.

Bangchan
-Kırmızı ışık yanıyor iyi misin sen? Bir şeyin var mı?

Jisung
-Görmedim,pardon.İyiyim sorun yok.

Seungmin basılan korna seslerinden korkmuş gibiydi.Yavaştan Bangchan'ın arkasına geçiyordu.Böyle yaparak onun hastalığının tetiklenmesine sebep olmuştum.İyi miydim ben?

Jisung
-Seungmin özür dilerim.

Seungmin
-Sorun yok.Sen iyisin o yeter.

İyi değildi belliydi.Eli titriyordu ve ikisi de farkettirmemek için çabalıyordu.Seungmin'in Bangchan'ın elini sıktığını görebiliyordum.

Sadece uzaklaşmak istiyordum.Kendimi kötü hissetmiştim.

Jisung
-Ben kütüphaneye geçiyorum görüşürüz.

Bangchan
-Tamam kendine dikkat et.

Bangchan lafını bitirdiği gibi oradan uzaklaşmak için koştum.İnsanlara zarar vermekten nefret ediyordum.Ben sadece kırıyordum...

*Seungmin'in anlatımıyla*
Titriyordum.Kalbim deli gibi atmaya başlamıştı ve kendimi zor tutuyordum.

Bangchan beni farkedince sessiz bir kenara çekti ve göz teması kurdu.

Bangchan
-İyi misin Seung?

Derin nefesler almaya çalışırken cevap verdim.

Seungmin
-Benim kalbim neden bu kadar hassas? Korkağın tekiyim.

Cümlenin ardından daha büyük nefesler almıştım.Arada sesim titriyordu.

Bangchan
-Hey... Sevgilim sorun değil.İyileşeceksin tamam mı? Sen korkak değilsin.Bak hiç bir şey belli etmedin.Başardın.