Merhaba, Sevgili ÖKK (Ölüm Kokan Kadın) Ailesi.
Hissederek, ağlayarak, gülerek, söverek okuyacağınız bir kitap olacak. Beklenmeyen ters köşeler hayatın acı tadını yansıtacak bize. Uçuk hiçbir nokta olmayacak, hayatın izlerini taşıyan bir roman olacak. Tamamiyle bizim izlerimizi taşıyan. Umarım severek, kazasız ve belasız kitabı bitiririz.
Romanıma başlangıç tarihini buraya bırakır mısın, okudukça mutlu olursun - belki de bana kızarsın sjjsjsjssuekdkdjd- şimdiden teşekkür ederim.
01.11.2023 Başlangıç Tarihidir.
29.10.2026 - 00.45 Gecesi, Lina Yoğun Bakımda
Elimdeki toprağın ıslak ve nemli kokusu içimi sarmıştı. Neredeydim? Gözlerimle etrafı taramaya başladım. Yemyeşil bir kır bana göz kırpıyordu. Ellerim yeşil çimenlere istemeden de olsa değiyor, bedenim gıdıklanıyordu. İster istemez adımları attım. Adım attığım an arkamdan bir ses yükseldi.
"Lina! Gitme, beni bırakma sevgilim!"
Duyduğum bu sesle arkamı döndüm, bu kimin sesiydi? Sesi o kadar tanıdık geliyordu ki ama kim olduğunu hatırlamıyordum. Elimle önüme düşen saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım. O sırada üstümde bembeyaz bir elbise olduğunu fark ettim. Yoksa ben ölüyor muydum? Yoksa ölmüş müydüm?
Umursamadım bu sefer daha da bir emin adım attım. Önümdeki bu yemyeşil kır, beni kendine adeta çekiyordu. Toprak kokusu göğsümü doldurmuş, beni rahatlatmaya devam ediyordu. Attığım adımla tekrardan bir bağırış duydum.
"Lina'm, çoçuklarımızı düşün bebeğim! Kurban olurum, gitme!" dediği an gözlerimi kocaman açtım.
Bu Cihangir'in sesiydi, hayat arkadaşımın sesi. Beni çağırıyor gitme diyordu ama ayaklarım tam tersini yapıyor beni uzaklaştırıyordu. Attığım her adımda daha da çok bağrıyordu.
"Aç gözlerini Lina! Aç gözlerini güzel kızım!"
Tam bir adım daha atarken arkamdan iki çift kol beni kendine çekti. Burnuma o tanıdık erkeksi koku geldiğinde bu kişinin Cihangir olduğunu anlamıştım.
Kulağıma doğru yaklaşıp, "Gitme, beni sensiz bırakma. Yapamam, sensiz. Yapamam!" dediğinde ellerimle elini tuttum. Elleri sıcacıktı, vücudum birden titredi. Boynuma burnunu sürtüp "Sensiz yapamam, anla gülüm. Sensiz olmaz! Ölüm kokmak sana yakışmaz!" dedi.
Göz yaşları boynuma damlarken karnımdan sıcak bir sıvının aktığını hissettim. Elbiseme baktığımda bembeyaz elbise kan lekeleriyle dolmuştu. Ölüyordum, hemde onun kollarında. Oysa o bedenimdeki kanı görmüyordu. Vücudumda ellerini uzaklaştırdım ve ona döndüm. Gözlerim dolmuştu, bedenim titriyordu. Çok üşüyordum, dudaklarımın morardığından emindim.
Bana bakıp gülümsedi. "Gitmeyeceksin değil mi?" dediğinde başımı olumsuz anlamda salladım. Oysa çoktan ruhum bedenimi terk etmek üzereydi.
Artık bedenim toprak kokacaktı, ölüm kokacaktı. Ölüm kokan kadın olacaktım.
Sevgili, sen. Bu bölüm ilerleyen bölümlerde sana yol gösterecek. Bu bölümde bir çok spoi yatmaktadır. Önemli olan yapboz parçalarını oturtmak. Seni seviyorum, bunu yapacağına inanıyorum.
Bölüme kadar sağlıcakla kal.
İMZA
@icimkanarr
