Η μάχη του έρωτα...

Part 1

Ίσιωσε τον γιακά του και άφησε έναν αναστεναγμό να ξεφύγει από τον λαιμό του. Η σημερινή μέρα δεν προοριζόταν να γίνει η πιο εύκολη της ζωής του και πλέον είχε πάψει να ελπίζει σε ηλιοφάνειες. Η γραβάτα του στόλιζε περίτεχνα το ακριβό κουστούμι του και με λίγη βοήθεια βολεύτηκε άνετος μέσα στο ατσαλάκωτο νέο του στυλ. Άφησε λίγη από την κολόνια του να δροσίσει το δέρμα του και ήταν έτοιμος.

Δεν ήξερε αν ήταν πραγματικά έτοιμος να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα της δουλειάς του, που του απαιτούσε τρελά πράγματα. Όμως σίγουρα είχε καταφέρει να δείχνει κομψός και πλούσιος. Έριξε μια τελευταία ματιά στο καθρέφτη για να σιγουρευτεί για το νέο του στυλ και έφυγε βιαστικός προς την εξώπορτα.

«Ο Θεός να σε φυλάει γιόκα μου», τον σταύρωσε η κυρά - Θοδώρα και τον έφτυσε έτσι όμορφο που τον είδε για πρώτη φορά σε αυτά τα ακριβά ρούχα.

«Μάνα σε λίγες μέρες θα επιστρέψω. Να προσέχεις τον εαυτό σου», της άφησε ένα πεταχτό φιλί στο μέτωπο και βγήκε στο ψυχρό πρωινό που η παγωνιά τρυπούσε το κορμί του. Δεν μπορούσε να της εξηγήσει πολλά πράγματα για την δουλειά του, αλλά προσπαθούσε να επιστρέφει ανά δέκα μέρες για να μην ανησυχεί. Ήταν η πρώτη φορά που δεν ήξερε αν θα τα κατάφερνε.

Έξω από το σπίτι του τον περίμενε μία μαύρη λιμουζίνα, όπως ακριβώς τον είχαν ειδοποιήσει από τα κεντρικά. Ένας κοντός κύριος, χαμογελαστός, του άνοιξε την πόρτα και του έκανε νόημα να περάσει.

«Καλημέρα σας κύριε, είμαι ο Πέτρος. Από σήμερα θα είμαι ο οδηγός σας», τον καλωσόρισε, ενώ έκλεισε με προσοχή την πόρτα, για να καθίσει στην θέση του οδηγού.

Ο Ντίνος δεν πρόλαβε να τον χαιρετήσει. Ούτε καν να χαμογελάσει. Κοίταξε απλά τον χώρο γύρω του και θαύμασε τα ακριβά αντικείμενα γύρω του. Έπρεπε να συνηθίσει αυτή την πολυτέλεια για όσο καιρό θα χρειαζόταν να την υποστεί. Δεν του άρεσε να μεγαλοπιάνεται, αλλά δεν του έδωσε κανείς τον χρόνο να αντιδράσει. Απλά του είχαν ανακοινώσει την αποστολή του και έπρεπε να κινηθεί με χειρουργική ακρίβεια. Ήταν επαγγελματίας στην δουλειά του και ο μοναδικός που μπορούσε να φέρει εις πέρας μια τέτοια αποστολή.

Μυστικός αστυνομικός. Για τον εαυτό του και μόνο ήταν αυτό. Όλοι οι υπόλοιποι γνώριζαν πως ήταν ένας απλός γραμματέας. Δεν έδινε ποτέ πολλές πληροφορίες για την ζωή του, ούτε τον ένοιαζε να πει την αλήθεια. Έκανε ότι θεωρούσε σωστό για την δουλειά του, κάτω από το τραπέζι. Δεν άνοιγε συζητήσεις και δεν άφηνε περιθώρια σε κανέναν να τον πλησιάσει αρκετά. Ήταν απότομος σε ότι αφορούσε τα προσωπικά του και μυστικοπαθής. Με τις γυναίκες τα πήγαινε αρκετά καλά όταν δεν τον ζόριζαν. Δεν άντεχε τις γκρίνιες και την παράνοια. Δεν ήθελε καμιά πάνω από το κεφάλι του να τον ελέγχει και να τον περιορίζει.