Η μάχη του έρωτα...

Part 10

Στήριξε την πλάτη του στην καρέκλα. Επιτέλους είχε καταφέρει να μάθει πέντε πράγματα περισσότερα για την Κλάρα. Κοίταξε το ρολόι του, ήταν περασμένες δώδεκα. Πάλι δεν είχε επιστρέψει σπίτι του. Το κινητό του είχε καταγράψει τουλάχιστον είκοσι κλήσεις από την γυναίκα του. Δεν ήθελε να ακούσει τον εξάψαλμο που του είχε ετοιμάσει. Της έστειλε μήνυμα για να γλιτώσει τα χειρότερα «έχω πολύ δουλειά και θα αργήσω. Μην με περιμένεις. Καληνύχτα μωρό μου», ήξερε πως αυτό δεν θα τον εξιλέωνε αλλά ήδη πονούσε τρομερά το κεφάλι του.

Γύρισε ξανά στα χαρτιά του και στα σχέδια. Τα καινούργια στοιχεία έφερναν λίγο φως στην υπόθεση, αλλά δεν του έδιναν τις απαντήσεις που αναζητούσε. Πήρε μια άσπρη κόλλα και άρχισε να γράφει. Έβαλε δίπλα σε κάθε στοιχείο κι έναν αριθμό. Προσπάθησε να θυμηθεί μήπως είχε ξεχάσει κάτι. Το άφησε στην άκρη για να ηρεμήσει.

Έβαλε λίγο ουίσκι και το ήπιε μονορούφι. Ένα ακόμα ποτήρι θα ήταν ότι έπρεπε για να τον κρατήσει ξύπνιο για όσο χρειαζόταν. Τον τελευταίο καιρό έπινε πολύ περισσότερο απ' όσο είχε πιει σε όλη του την ζωή. Ήταν κι αυτός ο πονοκέφαλος που τον ταλαιπωρούσε και δεν έλεγε να σταματήσει. Έπρεπε να βρει λίγο χρόνο για να πάει στον γιατρό.

Το κινητό του ήχησε. Κοίταξε την οθόνη που αναβόσβηνε με την ένδειξη πως είχε μήνυμα. «Έχω καθυστέρηση δεκαπέντε μέρες. Ήθελα να στο πω από κοντά, αλλά η δουλειά σου είναι ξελογιάστρα γυναίκα. Σ' αγαπώ». Το σοκ ήταν χαρούμενο. Τουλάχιστον κάτι πήγαινε καλά στην ζωή του. Χαμογέλασε ευχαριστημένος με τα νέα και την κάλεσε.

«Ζωή μου;» τον καλωσόρισε γλυκά.

«Πήγες στον γιατρό χωρίς εμένα;» ξεκίνησε με αυτό που τον απασχολούσε περισσότερο.

«Όχι, αλλά φοβάμαι πως θα πάω. Θα αρχίσω να ζηλεύω την δουλειά σου στο τέλος», του γκρίνιαξε με νάζι.

«Σου υπόσχομαι αύριο να βρω δυο ώρες κενό να πάμε στον γυναικολόγο. Έχει πέσει φοβερή δουλειά και πονάει το κεφάλι μου»

«Σημείωσε άλλες δύο ωρίτσες στο φουλαρισμένο πρόγραμμα σου για να πάμε να σε δει κάποιος γιατρός. Δεν είναι φυσιολογικό να πονάς έτσι», ήξερε πολύ καλά πως ο άντρας της δεν είχε ποτέ πρόβλημα με το κεφάλι του. Τον τελευταίο καιρό όμως παραπονιόταν συνέχεια για πονοκεφάλους και τα παυσίπονα είχαν γίνει καραμέλα.

«Στο υπόσχομαι, αν κι δεν έχω τίποτα. Σε κλείνω για να τελειώσω με την χαρτούρα», της έστειλα νοητά ένα φιλί και τερμάτισε την κλήση.