Η μάχη του έρωτα...

Part 23

Γύρισε αρκετές φορές πλευρό. Ο ύπνος σήμερα δεν θα του χαριζόταν τόσο εύκολα. Άναψε ένα τσιγάρο και μετά άλλο ένα. Τίποτα. Προσπαθούσε με πολύ κόπο να κλείσει τα μάτια του, να ηρεμήσει λίγο, να βρει τους ρυθμούς του. Μα πως είχε συμβεί αυτό σε εκείνον; Τίποτα δεν τον είχε κάνει ξανά να χάσει τον ύπνο του, αλλά σήμερα ένοιωθε μια δυσφορία. Ήταν κι εκείνη η γυναίκα που είχε δει και δεν μπορούσε να ηρεμήσει.

«Γαμώτο», μουρμούρισε μόλις κατάλαβε τι σκεφτόταν.

Κοίταξε το βιβλιάριο της τράπεζας και επικεντρώθηκε στο ποσό που μόλις είχε πιστωθεί. Πενήντα χιλιάδες ευρώ ήταν πολλά για να τα χαραμίσει για μια γκόμενα. Έπιασε το κεφάλι του σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να συνεφέρει τον εαυτό του. Έπρεπε να δράσει ως ένας ψυχρός δολοφόνος, αυτό ακριβώς που ήταν κι όχι να ερωτευτεί σαν σχολιαρόπαιδο. Η εντολή που είχε ήταν ξεκάθαρη «Τους εκτελείς όλους εν ψυχρώ, σε αντίθετη περίπτωση θα εκτελέσω εγώ εσένα», κι ήξερε πολύ καλά τι έπρεπε να κάνει.

Σηκώθηκε τσατισμένος από τον εαυτό του. Έριξε λίγο νερό στα μούτρα του για να επανέλθει στην πραγματικότητα και έψαξε να βρει το όπλο του. Αν δεν μπορούσε το μυαλό του να βάλει ένα στοπ, θα το έκανε το χέρι του. Δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι να ξημερώσει. Έστειλε ένα μήνυμα στο αφεντικό του ότι σήμερα θα σκότωνε το δεύτερο θύμα. Σήμερα έπρεπε να το κάνει.

Θυμόταν ακόμα τις κραυγές βοήθειας που του ζητούσε η Κλάρα. Τον εκλιπαρούσε να την λυπηθεί, αλλά εκείνος άδειασε όλο του το μίσος πάνω της. Ταυτόχρονα μεγάλωσε το κτήνος που έκρυβε μέσα του. Εκείνος δεν ευθυνόταν για τίποτα απ' όλα αυτά, μόνο εντολές εκτελούσε και για κάθε κραυγή πληρωνόταν καλά.

Έσυρε τα πόδια του μέχρι το αμάξι. Κάθισε στην θέση του οδηγού και έψαξε να βρει το κινητό του μπάτσου που είχε καταφέρει να κλέψει. Έψαξε στις τελευταίες κλήσεις. Κανένα από τα ονόματα που βρήκε δεν τον ενδιέφερε. Αποφάσισε να δράσει διαφορετικά.

Βγήκε από το αμάξι του και μπήκε ξανά στο σπίτι. Απόψε θα της χάριζε λίγες αναπνοές ακόμα, μέχρι να είναι έτοιμος για την τελική σφαίρα. Κι είχε πολλές τέτοιες να ρίξει για να φέρει την γαλήνη στο αφεντικό του, μα περισσότερο για να πληρωθεί ξανά ένα ακόμα υπέρογκο ποσό.

Κέρασε τον εαυτό του ένα ποτήρι ουίσκι και άφησε τις σκέψεις του ελεύθερες. Τουλάχιστον για λίγο ήθελε να νοιώσει ελεύθερος. Να αισθανθεί πως είναι να είσαι ερωτευμένος, να κάνεις τρέλες για τον έρωτά σου, να παραδίνεσαι σε μια νάρκη που ξέρεις πως από στιγμή σε στιγμή μπορεί να εκραγεί. Ούτε που είχε νοιώσει ποτέ έτσι. Δεν θυμόταν καμιά γυναίκα να του έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον του. Τις πρόσεχε όλες στο κρεβάτι, φερόταν σαν κύριος και ποτέ δεν έδινε δικαίωμα. Ήταν δολοφόνος αλλά όχι από χόμπι, η ζωή τον είχε αναγκάσει να γίνει αυτό που ήταν σήμερα.