«Νεφέλη!» άκουσε μια γνώριμη φωνή με λίγη ισπανική προφορά.
«Σεμπάστιαν!» γύρισε να δει τον άντρα που στεκόταν τώρα μερικά εκατοστά μακριά της. «Τι κάνεις εδώ;»
«Tu eres... μμμ υπέροχη! Μόλις διορίστηκα, εσύ τι στο καλό κάνεις εδώ με αυτά τα ρούχα;» την κοίταξε από πάνω ως κάτω που φορούσε την στολή υπηρεσίας και άφησε ένα στραβό χαμόγελο να διακοσμήσει το πρόσωπό του.
«Το καρναβάλι», γέλασε μαζί του, ρίχνοντας μια απογοητευτική ματιά στα ρούχα της. «Έλα μαζί μου», τον τράβηξε σε ένα απόμερο μέρος. «Σεμπάστιαν θέλω μια μεγάλη χάρη! Μου υπόσχεσαι πως θα μου την κάνεις;»
«Si, claro que si! Di me que pasa?»
«Σταμάτα να μου μιλάς Ισπανικά, δεν καταλαβαίνω γρι! Σέμπο εδώ κανείς δεν γνωρίζει ποια είμαι», του είπε αναστενάζοντας μέσα στο άγχος.
«Αυτό είναι όλο;» την ρώτησε απορημένος.
«Λίγο είναι; Δουλεύω εδώ και δεν ήθελα να μου φερθούν πιο ευνοϊκά γι' αυτό απέκρυψα ποιανού κόρη είμαι»
«No problema mi amor! Χαίρομαι που θα δουλεύουμε μαζί! Μου έλειψες Νεφελάκι!»
«Σέμπο μου», τον αγκάλιασε και του άφησε ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο. «Πρέπει να δουλέψουμε τώρα και εμείς δεν γνωριζόμαστε, τ' ακούς;»
«Κανένα καλό γκομενάκι, παίζει εδώ μέσα ή θα βαρεθώ την ζωή μου;»
«Σέμπο σοβαρέψου! Εδώ είναι αρκετά αυστηρά τα πράγματα!»
«Καλά, καλά! Πάω να εξερευνήσω το μέρος!» της έκλεισε το μάτι και εξαφανίστηκε.
Πήρε μια ανακουφιστική ανάσα και ήλπισε να μην τα κάνει μαντάρα ο φίλος της. Δεν ήξερε αν έπρεπε να χαίρεται ή να λυπάται που η τύχη τους έφερε να δουλεύουν μαζί. Της είχε λείψει φυσικά το αστείρευτο χιούμορ του Σεμπάστιαν και οι ατέλειωτες συζητήσεις που έκαναν κάτω από το Λονδρέζικο φως του φεγγαριού. Ήταν όμως αρκετά ανώριμος και μεγάλο κάθαρμα με τις γυναίκες. Αλίμονο σε όποια έπεφτε στα δίχτυα του.
«Νεφέλη! Νεφέλη σου μιλάω κορίτσι μου! Που ταξιδεύεις;» η Χριστίνα την κοιτούσε με σταυρωμένα χέρια περιμένοντας απάντηση.
«Κάπου στην Αγγλία», απάντησε συνεχίζοντας την ονειροπόληση.
«Θα σου χαλάσω για λίγο το όνειρο, γιατί θα σε χρειαστώ να καθαρίσουμε το σαλόνι»
«Μαζί;» έμεινε να την κοιτάζει απορημένη.
«Όλο ερωτήσεις είσαι τον τελευταίο καιρό! Έλα μην αργείς, το απόγευμα θα γίνει ένα μικρό πάρτι και θέλω να λάμπουν όλα!» της εξήγησε και την τράβηξε από το χέρι ως την αποθήκη με τα καθαριστικά. «Γνώρισες τον καινούργιο;» την ρώτησε σε ανύποπτο χρόνο, καθώς ξεχώριζαν τι θα χρειαζόταν.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Η μάχη του έρωτα...
RomanceΓιατί ο έρωτας μερικές φορές μοιάζει με πόλεμο... Δύο παρατάξεις... Δύο ορκισμένοι εχθροί... Δύο στρατόπεδα που θα αναμετρηθούν ως την τελευταία ανάσα... Μπορεί ένας έρωτας να μετρήσει νεκρούς, όπως ακριβώς στον πόλεμο; Ή μήπως ο έρωτας θα αναμετρηθ...
