"ටේහ්‍යුන් ඔයාට ඕර්ඩර් එකක් තියෙනවා නම්බර් 23 ටේබල් එකට "
සුපුරුදු විදියට මන් වැඩ කරගෙන යද්දි අයියා කෙනෙක් ඇවිල්ලා මට කිව්වා ඇනවුමක් සර්ව් කර්න්න කියල. මන් ඉතින් එයාට ලාවට හිනා වෙලා ඕර්ඩර් එකත් අරගෙන ටේබල් නම්බර් 23 ට ගියා......ඒත් ,
"හායි ස්වීටි "
එතන පිරිමි තුන් දෙනෙක් හිටියා. එයාල මට වැඩිය වයසින් වැඩිමල් කියලා විතරයි මට කියන්න පුලුවන්....මන් එයාලා අදුරන්නේ නම් නෑ.. ඒත් ඒ බැල්ම මට ගෙනාවේ ලොකු අපහසුවක්.
"excuse me sir ඔයාලාගේ ඕර්ඩර් එ~"
"හේයි බේබි මන් ඔයට කතා කරේ ඇයි මේ හදිස්සි ම්ම්ම්"
ඒ මිනිහා මගේ උඩ ඉදන් පහලට බලලා හරි අමුතු ඉදියට කතා කරද්දි එයාගේ අනිත් පැත්තේ හිටපු යාලුවෝ හිනාවෙවී මගේ දිහා බැලුවා..... අනේ මට මෙතනින් යන්න ඕනනේ 😥
"ම්..මට යන්න ඕන..."
"කවුද දැන් ඔයාට යන්න කිව්වේ ම්ම්"
"අ..අනේ සර් මගේ අත අතාරින්න... මට යන්න ඕනනේ..... "
මන් ඉක්මනටම යන්න හදද්දි අර මනුස්සය මගේ අතින් අල්ලා ගත්තා.
අත ගලවගන්න පුලුවන් තරම් දැගලුවත් ඒ අඩුවලින් මගේ අත ගලවගන්න එක කරන්න බැරි උනා. වැටපිට බැලුවත් මගේ උදව්වට කවුරුවත් නොහිටිය නිසා මන් හිටියේ හුගක් බය වෙලා. ඒත් එක්කම මට බට් එක කවුරුහරි අතගානවා වගේ දැනෙද්දේ මන් ඉක්මනට පිටිපස්ස බැලුවා.... අර ජර සත උගේ ජරා අතකින් මගේ බට් එක අල්ල්නවා.... අනේ මාව බේරගන්න කවුරුත් නැද්ද 😥
"ඔ...ඔය අත ග්..ගන්නව..අහ-ක්ට 🥺"
"ම්ම්හ්....ඔයාගෙ බට්ස් ඒවා මාශ්මිලෝස් වගේ...ම්හ්
"අන්..නේ වදි-න්නම් මට යන්න දීපන්...."
මට කතා කරගන්නවත් බෑ දෙයියනේ.. මාව් වෙවලනවා....මට මාවවත් ආරක්ශා කරගන්න බැරි තරමට මන් දුරවලද?? නැ කීයටවත් මන් දුර්වල වෙන්නේ නෑ 😖
චටාස් 💥
මම දන්නේ නෑ... මට ඒ තරම් ශක්තියක් කොහොම ආවද කියලා...මගේ අත් හොදටම වෙව්ලනවා..... ඒත් මන් මගේ ම ආරක්ෂාවට පලවෙනි පාරට කෙනෙක්ට අත ඉස්සුවා....
YOU ARE READING
𝙻𝙸𝙵𝙴 𝙶𝙾𝙴𝚂 𝙾𝙽 T̷k̷ (On going)
Fanfiction"ඇයි මට එහෙම කලේ " "ම්...මට..මට සමාවෙන්න" "හිතනවද හැමදේම හරි කියලා" "ටේ ටේ අනේ එහෙම කියන්න එපා " "අනේ අම්මේ ඔයාට මාව දාලා යන්න බෑ අම්මේ අනේ" "රූහි..... ඇයි උබ එහෙම කලේ මන් උබව මරනවා යකෝ😡 " ...
