Şekerpare'm (Beklenmedik Bir Son Ile Tamamlandı)

Misafir

Dağınık saçları ve tek taraftan sarkan uzun küpesi ona ayrı bir hava katmıştı.

Ellerini uzatıp, " Benimle bu yemeğe eşlik etmek ister misiniz Prenses Hazretleri ?"

Bende teklif gereği ellerimi onun elinin üstüne koyarak, " Neden olmasın ?" Diyerek onun tebessüm etmesini sağlamıştım.

Ellerimi sıkıca kavrayıp beni içeriye doğru götürmüştü. Odaya girmem için ellerimi bırakmıştı ben ilk adımı atıp odaya girdikten sonra kapıyı kapatmıştı.

Tek eliyle alına düşen saçlarını geriye taramıştı. Beni belimden kavrayıp masaya doğru ittirmişti biraz daha ittirse masaya yatacak gibi hissediyordum.

Emir ise üzerimden çekilmiş sandalyeyi benim oturmam için çekmişti. Bende oturmuştum yemeğimizi yedikten sonra beni bahçeye çıkarmıştı.

Bahçe sandığımdan dahada büyüktü evi ve bahçesi gerçekten büyük ve ihtişamlıydı. "Eee Derin anlat beğendin mi benim fakir hanemi"

"Fakir hane mi , bu fakir haneyse benim yaşadığım yerde gecekondu" dememle bana bakmış ve yürümeyi kesmişti.

"Madem öyle senin evin gecekondu bundan sonra benim fakir hanemde kalabilirsin" demişti bende  gözlerimi devirip "artık ben gideyim hem saatte geç oldu zaten" dedikten sonra yönümü kapıya doğru dönmüştüm.

"Hey ben bırakayım seni gitme" omzumun üstünden bakıp gülümsemiştim. O ise elini saçına götürmüş anlamamış bir çocuk takliti yapmıştı.

"Ben kendim giderim bir erkeğe ihtiyacım yok"

__________________________

05**: Onlarca gülün içinde parlayan beyaz bir lalesin, rengini asaletten almış bir prensessin 

Ben: Prenses

05**: Evet

Ben: Ne yani ben Kraliçe değil miyim?

05**: Kraliçe olsan ne yazar sen çoktan benim kalbime taht kurmuşsun

Ben: Düştüm

2 saat sonra

05**: Birbirimizi hergün görüyorken birbirimize uzak olmak çok zor be güzelim

05**: Seni gözlerimle takip edebiliyorken ellerim teninde işlevsiz kalıyor bu durum beni yıkıyor

05**:Güneş ve Ay kadar yakınken aynı anda doğamıyor sana bakmaya doyamıyorum
                                                         (17.00)

Ben: Ne oldu böyle aşka geldin bakayım sen

05**: Seni görmeyi özledim ama sabretmem lazım ama o zaman asla gelmeyecek gibi

Ben: Tamam o zaman ikimizde dışarıya çıkalım ve kuzey yıldızına doğru uzanalım her beni özlediğinde o yıldızla konuş benle konuşurmuş gibi olur mu?

05**: Yavrum sen varken neden yıldızla konuşayım

Ben: Olurda bir gün ayrı düşersek diyorum

05**: Allah korusun hem sende bana bağlandın belli oluyor

Ben: Seni daha kayıt bile etmedim

05**: Beklemenin sebebi

Ben: Bilmiyorum

05**: Bekliyorum

Ben: Tamam

İmkansız: kayıt ettin mi?

Ben: Evet

İmkansız: Tamam oldu şimdi

Ben: Görüşürüz

İmkansız: Görüşürüz elbet

____________________________

Artık sadece onunla konuşmak beni rahatlatıyordu. Bu hisse anlam veremiyor ve garip hissediyordum.

Tanımadığım kişi bana huzur veriyor onunla konuşmak eğlenceli geçiyor günümü güzelleştiriyordu.

Şarkı dinlerken bir yandanda onun nasıl bir görünüşe sahip olduğunu hayal etmeye çalışıyordum.

Belki zayıf cılızdı ve bu yüzden benim karşıma çıkamıyordu.

Ya da  tam tersiydi.  Otobüse binip okula gitmiştim sınıfa girdiğimde sıramı işgal eden o bedeni tanımam zor olmamıştı.

Emir Aras Korhan. Oturduğumda bana bakıp "Gününüz aydın Kraliçe Hazretleri"

Bir dakika Neden Prenses yerine Kraliçe kelimesi kullanmıştı. Bu durum bende biraz şüphe uyandırmıştı ama kişilikler ve konuşma tarzı birbiriyle uyumlu değildi.

Şüphelerim eğer doğruysa o kişi Emir'di.