We Are Not Brothers-Taekook

4

Nassınız aşkolar. Ben iyim sizde iyi olun. Paragraf çözmem gerekirken ben fic yazdım. Olur öyle şeyler arada.

Bol bol oy ve yorum bekliyorum ⭐️💬

Fok balığı sunar... 🍿

●●●

Sabah gözlerimi ağrıyan başım ile açmıştım. Pencereden süzülen güneş ışığı açmaya çalıştığım gözlerime zorluk çıkarıyordu. Yatakta doğrulmaya çalıştığım sıra başıma giren ani ağrı ile dudaklarım acı dolu bir inleme kaçmıştı. Ellerimi başıma götürüp acısını almaya çalışmak için şakaklarımı ovuyordum.

Yavaş hareketlerle yatakta doğrulup sırtımı başlığa yasladım. Rahat bir nefes alıp kapanmak için direnen gözlerimi araladım. Pencereden dışarı baktığımda saatin çokta geç olmadığını anlamıştım çünkü güneş daha tepeye bile çıkmamıştı.

Telefonumu elime alıp saate baktığımda saatinde öğleni geçmediğini görmem ile yürüttüğüm tahmin ortaya çıkmıştı. Telefonu geri yerine bırakıp elimi saçlarıma çıkardım. Önüme gelen saçları geriye atıp yataktan kalktım. Banyoya girip işlerimi hallettikten sonra dişlerimi fırçalayıp, yüzümü yıkayıp çıktım. Mutfağa gidip dolapta olan yiyecekler ile kendime tek kişilik bir kahvaltı hazırladım. Yarım bıraktığım diziyi de telefondan açıp izleyerek kahvaltımı yapmaya başladım.

Dizi izlerken ne zaman bitirdiğimi bile fark etmediğim tabağımı kaldırdım. Bulaşıkları makineye dizip çalıştırdıktan sonra masayı da silip aksesuarları yerine koydum.

Hızla banyoya girip üzerimdeki bu halsizlikten kurtuldum. Çıktığımda telefonuma birkaç bildirip geldiğini gördüm. Üstümü değiştikten sonra bakmaya karar verip giyinme odasına yöneldim. Beyaz çizgili bir pantolon çıkartıp üzerine de tüylü kısa kollu bir tişört çıkarttım. Belime sarılı olan havlu ile vücudumu kuruladım. Boynuma astığım havlu ile de saçlarımı kuruladım ve iki havluyu da kirli sepetine attım. Gerisi zaten kısa sürmüştü. Hemen iç çamaşırımdan başlayarak üzerimi giyindim. Yıpranan sarı saçlarımı bugün boyatmaya gitmeye karar verdim. Bu yüzden odada ki telefonumu alıp kuaförüme gün içinde uğrayacağıma dair bir mesaj attım.

Geri kalan mesajlara kısa bir göz gezdirdim. Annemden, arkadaşlarımdan ve Jungkook'tan. Dün konuşulan her şeyi hatırlıyordum. İçki içince gelen cesaret ile birçok utandığım şeyler yapmıştım. Ama bunların içerisinde Jungkook ile öpüşmek olacağını hiç düşünmemiştim.

Kendime bir şeyleri elbet itiraf ediyordum. Sadece dile getirince daha da belli olacakmış hissiyatına kapılıyordum. Bunu daha önce de söylemiştim. Jungkook eğer üvey abim olmasaydı ilişki yaşamak isteyeceğim bir insandı. Yakışıklı ve herkesin beğenebileceği bir yüzü vardı. Vücut çalışması da bu yakışıklı yüzüne bir artı katıyordu. Karakteri yaşadığımız şeylerden sonra bana karşı iyi olmasa bile hayran olunasıydı. Her zaman yardımcı olur ve maneviyata önem verirdi.

Sevdiği kişileri el üstünde tutar, nadide bir çiçek gibi bakar ve kırılacak bir eşya gibi dikkat ederdi. Bu yüzden aşık olabileceğim bir insandı. Ama şu an ona karşı hissettiğim bu duygulara aşk diyebilir miydim? Emin değilim. Belki ona karşı bu ters çıkmalarım ve o gün havuza 'sen benim hiçbir şeyim değilsin' derken bile bir şeyleri inkar etmek için geliştirdiğim bir savunmaydı.

Bunu görmezden gelebildiğim kadar gelecektim. Onun şu an hem bir sevgilisi vardı ve benimde etkilendiğim başka biri. Kendime birilerini bulma çabam aklımdaki bu düşüncelerden uzaklaşma isteğimdi biraz da. Dışarıdan her ne kadar birini kullanıyormuşum gibi görünse de birini bulmadan birini aklınızdan atamazdınız. Yazılı olmayan bir kuraldı bu. Zaten anlaşamazsak bir daha konuşmazdık.