ချမ်းအေးလှတဲ့ ဆောင်းရာသီဖြစ်လင့်စကား နေမင်း၏ရောင်ဝါကို အရေးနိမ့်ကာ အေးစက်သောနှင်းပွင့်တွေမှာ ခေါင်မိုးတလျှောက် နှင်းရည်တို့အဖြစ် စီးဆင်းရလေတော့သည်။ နှင်းရည်တို့ တဖျောက်ဖျောက်ကျသံရယ် ကျေးငှက်တို့၏ တကျွီကျွီတွန်မြည်သံတို့ရယ်ကလွဲ အရာအားလုံးဟာ ဆိတ်ငြိမ်လျက်။ အရှေ့အရပ်က ခရီးစလာသော နေမင်းကြီးဟာ ခရီးတစ်ဝက်ပေါက်နေသော်လည်း ခြေဦးပေါက်ရာ ကဆုန်ဆင်းနေသော တောင်လေညှင်းဟာ အေးမြမြရှိနေတုန်းပင်။ မတ်ဆောက်သော လှေကားထစ်များ၏ အဆုံးတွင် အုန်းမောက်ခေါက်သံပျပျကို တစ်ချက်တစ်ချက်ကြားရသော ဘုံကျောင်းတစ်ခုဟာ ယနေ့မှာတော့ လူစိမ်းများစွာကြောင့် ဧည့်သည်များဖြင့် မျက်စိရှုတ်နေလေသည်။ အနီရောင်အစောင့်အကြပ်များဖြင့် ဝန်းရံထားသော အဆောင်တစ်ခုထဲမှ သွေးနီရောင်များ ဖုံးလွှမ်းနေသော ရေဇလုံများဖြင့် အလုပ်များနေကြတဲ့ ဘုံကျောင်း၏ အိမ်ရှင်ရဟန်းတော်များ အလောတကြီး ဝင်ထွက်သွားလာနေကြလေသည်။
တဖျောက်ဖျောက်ကျဆင်းနေသော နှင်းစက်များကို ပြတင်းပေါက်များတစ်ဆင့် မြင်နေရကာ အေးမြမြလေအေးက မျက်နှာနုနုထက် ဖြတ်သန်းတိုက်ခတ်နေလေသည်။ ကျောပေးထားသော အခန်းတွင်းမှ လှုပ်ရှားနေသော ခြေသံများနှင့် အဝတ်မှညှစ်ချလိုက်သောရေများ ကျဆင်းသွားသံများအထိ ကြားနေရသော်လည်း လှည့်မကြည့်မိ။ အတွေးတို့က အပြင်ဘက်လောကသို့ ဖြန့်ကျက်နေလေသည်။
" အရှင့်သား "
အနားသို့နီးကပ်လာတဲ့ ပုံရိပ်တစ်ခုနဲ့အတူ ကြားရသူတိုင်းကို အေးချမ်းမှုပေးနိုင်သော အသံကြည်ကြည်တစ်ခု
" သူဘယ်လိုနေသေးလဲ "
" သွေးအများကြီးဆုံးရှုံးထားတာမို့ သတိရဖို့ကြာအုံးမှာပါ ကျန်တာတော့ စိုးရိမ်စရာမရှိပါဘူး "
အဆုံးမှာတော့ ဘေးနားရှိသူဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ သက်တော်အရွယ်ကြောင့် လောကဓမတာအတိုင်း ဇရာပြနေသော အရေးအကြောင်းများက တစ်နေ့တခြားထင်ရှားလာသော်လည်း အနည်းငယ်မျှ ယို့ယွင်းမှုမရှိသေးသော အပြုံးနုနုတစ်ခု။ ကြည်လင်အေးချမ်းသော မျက်နှာနှင့် ဆန့်ကျင်စွာ တောင့်တင်းဖြောင့်မတ်သော ခန္ဓာကိုယ်က အသုံးမပြုတာ ကြာလို့ထင် ခပ်နွမ်းနွမ်းမီးခိုးရောင် ဝတ်စုံအောက်တွင် မှေးမှိန်စပြုနေလေပြီ။ စစ်သူကြီးဟောင်းတစ်ယောက်အသွင်ထက် တောရဆရာတော်တစ်ပါးအသွင်က ပိုမိုပီပြင်လာတော့သည်။
YOU ARE READING
Under the White Snow
Fanfictionရှယ်ယာရှင်ဒါရိုက်တာကြီးBahng Christopher Chahnမှ Jongyeong စစ်သူကြီးBangchanအဖြစ် ဝိညာဥ်ကူးပြောင်းသွားပြီးနောက်... အေးစက်တဲ့နှင်းပွင့်တွေအောက်မှာ ထိုလူသားလေးနဲ့ စတွေ့ခဲ့တယ်... ကိုယ့်ရဲ့အဖြူရောင်နှင်းပွင့်လေး...
