Sudenaz'ın anlatımıyla:
Kapı tıkladı
"Küçük bey, kahvaltı hazır. Babanız sizi ve küçük hanımı bekliyor."
"Ben kahvaltıya iniyorum. Sende ne yaparsan yap."
Hızlıca çıktı odadan. Ama ben yemek odasının nerede olduğunu bilmiyordum. Berkcan'ı takip etmekten başka çarem yoktu.
"Beni beklesene!!"
...
Yemek odasına inmiştik. Ben hayranlıkla etrafı seyrederken Erdem (Berkcan'ın babası) seslendi
"Oturun hadi"
Oturduk ve yemeği yemeye başladık. Masada ölüm sessizliği vardı.
Ve Erdem o sessizliği bozdu
"Size bi haberim var."
Hepimiz ona doğru döndük.
" İyimi kötümü bilmem ama bugün Aylizler gelecek"
Berkcan'ın suratı bi anda düşmüştü. Kimdi ki bu Ayliz. İsmini duyunca bile moralini bozacak birisi belli ki.
Berkcan ayaklandı ve dedi ki;
"Benim iştahım kaçtı."
Ve masadan kalkıp gitti.
O kalkınca bende onun peşine takıldım.
Odaya girdi
Bende onun peşinden gittim
Odaya girdiğimde çalışma masasında bilgisayara bakıyordu. Yatağa oturdum. Ve nasıl soracağımı düşünüyordum. Ve bir anda soruverdim.
"Ayliz kim?"
"Kuzenlerimden biri işte. Bu neden bu kadar ilgilendirdi ki seni"
"Ne yani soru soru bile soramaz mıyım?"
"Evet, soramazsın. Seni satın aldım. Ben ne dersem o olacak."
"NE YANİ BEN İNSAN DEĞİLMİYİM HÂ!?"
Kendimi tutanayıp ağlamaya başladım.
Derken dış kapının sesi geldi. Sanırım gelenler Aylizlerdi. Ve Berkcan suratında bir tiksintiyle dışarı çıktı. Ve tabiki ben yine kuyruğu gibi peşindeydim. Yoksa bu koca evde kaybolacaktım.
Dışarı çıkmıştık
İlk geldiğimde hiç dikkat etmemiştim. Ama butası şahaneydi. Derken Ayliz ve ailesini farkettim.Erden bey karşıladı ilk önce.
"Hoş geldiniz, sefalar getirdiniz.""Hoş bulduk Erdem beyy. Sizi gördük daha iyi olduk"
Zehra'ya dönüp onlarlada selamlaştılar
Berkcan'dan sonrada sıra bana gelmişti.
Kerem(aylizin babası) bana baktıktan sonra Berkcan'a dönerek
"Misafiriniz sanırım"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yakışıklı Zorbam "BERKCAN"
Randomİşsizlik üzerine yazılmış klasik bir wattpad hikayesi