Natë shum e errët në gjithë Malësinë, Norës po i sillej nga pas Pashai duke e vështruar trupin e saj të njomë, filloj ta prekte, ndërsa Nora mezi po mbahej, Pashai gaboi dhe i ktheu shpinën Norës.
-Që kur sundoj në këto toka, nuk kam parë më të bukur se ti? Si thua, je dakord!
Posa Pashai u kthye nga Nora, kjo e fundit nuk hezitoi dhe menjëherë ia nguli thikën në pjesën e zemrës, Pashait iu ndal cicërima, shikonte Norën me habi.
-Kjo është për Colin.
Dhe prapë Nora ia nguli thikën në të njejtin vend, duke u siguruar për vdekjen e tij.
-Kjo është për Ç'nderimin e Malësorëve.
Në anën tjetër Karabegu po kthehej në çadrën e Pashait sepse kishte harruar vulën e Pashait, u ndal para dere dhe kërkonte leje për të hyrë, askush nuk përgjigjej, thirri prapë. Kësaj here nuk kërkoi leje, por hyri furishëm në çadër. Pa pashain e shtrirë në tokë pa kokë, Nora ia kishte marrë kokën me vete. U shtang nga habia, u afrua tek trupi dhe pa që ishte i nxehtë, dhe anash nga kishte dalë Nora, pa të grisur çadrën. I tërbuar doli jashtë dhe bërtiste.
-Nora vrau Pashain. Nora vrau Pashain.
Ushtarët dhe të tjerët u habitën nga kjo që dëgjuan dhe Timuri u fut brenda çadrës dhe pa çfarë po ndodhte. Karabegu në anën tjetër urdhëroi ushtrinë të mblidhej dhe të sulmohej Fisi Norës. Karabegu vazhdoi me kalin e tij rrugën për ta ndjekur Norën, ndërsa ushtarët shkuan pas tij, Timuri mbeti i habitur si ushtria u nis pa urdhërin e tij.
Nora kishte arritur të dilte në rrugë, mirëpo nga pas po e ndiqte e keqja, Karabegu po e priste në një dalje tjetër kur po afrohej Nora, ai bëri gati shigjetën dhe e hodhi drejtë saj, mirëpo Nora lëvizi dhe nuk e kapi dot, Karabegu provoi të dytën dhe kjo e kapi në krahëror, por Nora vazhdoi rrugën e saj. Karabegu u nervozua që s'arriti ta vras. Mori kalin dhe iu vu nga pas.
***
DITË.
Diku larg në një Treg që shiteshin nga frutat deri te skllavët, nuk e di çfarë kishte ndodhur mirëpo Sokol Cubi dukej i rraskapitur dhe i lidhur që po shitej si skllav. Madje edhe ai po habitej me gjendjen e tij. Të huajt që e kishin zënë po e shisnin si skllav dhe njerëz po afroheshin t'i blenin dhe një njeri i zoti u afruar dhe pa Sokolin, e njihte mirë mesa dukej dhe tregtarit i kërkoj ta blejë.
-Dua ta blejë këtë të mjerë, ta lirojë nga skllavëria
Sokoli i reagoi menjëherë.
-Unë vdes por nuk blihem e as nuk shitem.
Tregtari e goditi Sokolin me një kamxhik
-Hesht!
Sokolit po ngrysej fytyra, por duronte. Zotëriu hodhi 5 dukat dhe Tregtari pranoi dhe ia dha Sokolin. Ky i fundit u ngrit dhe zotëriu mori zingjirin që Sokoli po mbahej i lidhur dhe shkoj nga pas.
...
Në fisin e Norës, Nëna e saj ishte shqetësuar qe bija ende nuk kishte ardhur ne Fshat, prandaj kishte dale jashte duke shikuar nga hyrja e Fshatit, nuk po ndihej mire, sikur po parandjente diqka. Murati po e shihte dhe i afrohet afer gruas se tij.
-Çfare ke grua? Nuk po dukesh mire?
-Si te jem mire, kur Nora nuk ka ardhur ende.
-Mos ke merak oj grua, Nora deri me tani nuk ka lene njeri qe ta perdhos nderin e saj. Ajo do ta ruaj nderin e vetes dhe te gjithe fisit.
-Nuk mund te qetesohem, kur e di se ka hyre ne gojen e Ujkut
-Ka hyre ne gojen e Ujkut, mirepo per t'ia nxjerre dhembet nje nga nje.
Nena e Nores shikoi me butesi Muratin, sikur iu largua ajo ndjenje e keqe.
***
Ne anen tjeter, Zoteriu qe 'bleu' Sokolin ne pazar kishte hipur mbi kale, ndersa Sokoli po mbahej i lidhur dhe po ecte nga pas, posa po afroheshin tek nje krua, Zoteria u ndal dhe zbriti nga kali.
-Jam etur... dhe kemi rruge per te bere, Fisi im eshte larg nga ketu.
-Pse nuk je nga keto ane ti?
-Jo. i Malit jam edhe une, mirepo i Fisit Zeta.
Sokoli u habit sepse kishte menduar qe eshte ndonje nga fiset shqiptar perreth dhe shikonte mundesine si te largohej.
-Kur te shohin fshataret e mije, sidomos Princi yne qe kam blere nje Malsor, do iu behet qejfi shume.
-Kush eshte Princi yt?
-Nikolla.
-Me e mira eshte se Nikolla nuk do me shoh mua e as ty.
Sokoli i preu fytin Zoterise duke e lene te vdekur ne vend, nuk mori as kalin e tij dhe u fut ne Mal.
***
Nora po i afrohej Fisit mirepo ishte e plagosur dhe mezi mbahej mbi kalin e saj, banoret po venin re dhe po i vraponin pas per ta ndihmuar. Dikush bertiste dhe Murati e te tjeret dolen jashte per ta pare se çfare po ndodhte, pane Noren qe po vinte e plagosur drejte Kulles. I dolen para dhe Nora u ndal ne oborrin e Kulles. Nena e saj vrapoi si pa fryme dhe shihte bijen e saj te plagosur. Murati e kapi Noren.
-Çfare ke moj bije? Ne çfare gjendje je keshtu?
-Me fal Baba, une ia dola ta vras Pashain mirepo Osmanet iu kane versulur fshatit. Me fal Baba, me fal.
-Çfare po thua moj bije.
Nora qe mezi mbahej nxori koken e Pashait nga thesi dhe ia prezantoi banoreve te saj, mirepo ne ate moment nje shigjete me flake arriti para kembeve te Muratit, te gjithe u frikesuan ndersa pas shpines se tyre shihen ushtaret Osman qe po marshonin drejte fshatit si te terbuar.
-Shpejt! Te gjithe te mbrohen me çfaredo qe kane.
Ndersa Nora ra mbi duarte e Babait te saj me fjalet e fundit 'Me fal'
***
Sokoli arriti prane nje shtepie qe dukej se ishte e vetem aty ne Mal, ishte si nje ferme e vogel shikoi perreth se mos ishte dikush jashte dhe u afrua afer saj, trokiti ne dere dy - tre here dhe u largua dy hapa pas dhe priti derisa te hapej dera. Dera u hap, para saj doli nje grua qe sapo e pa Sokolin i ra nga dora kova qe po mbante.
-Mara?
Sokoli u habit kur pa kete grua. Prane saj erdhi nje djalosh i vogel duke thirrur ''Nene''. Sokoli veshtroi edhe djalin e vogel, nuk po u besonte syve te tij.
-Sokol! Ti je?
Sokoli dhe Mara nuk ndalonin se shikuari njeri-tjetrin.
FUND.
*VAZHDON VËLLIMI I DYTË ME SUPER NGJARJE TË REJA.
YOU ARE READING
Trilogy: The Saga of Nora Kelmendi (BOOK 1)
Historical FictionIt is the 17th century and the Highland Tribes are in trouble with the successive attacks of the savage Vuço Pasha. Lack of food, lack of fighting power will keep the Highlanders on their feet for long. Vuço Pasha has a request to stop the war?! Wil...
