Karanlıktaki Ruh

10- &Uyanış

Yaprak çıtırtısının olduğu yere döndüğümde küçük gözleri ağlamaktan şişmiş 7-8 yaşlarında bir kız gördüm

"L-lütfen bana zarar verme ben bir şey yapmadım abla!"

"Tamam tamam sakin ol sana bir şey yapmıycam ne işin var burda?"

"Annem kaçmamı söyledi kötü siyah kıyafetli adamlar vardı çok korktum"diyip koşarak bana sarıldı

"Şşş tamam geçti, sana yardım edebilmem için bana o siyah kıyafetli adamları, anneni, burda olduğunu anlatman gerekiyor."

"A-annem i-il-ile bab-babam" zavallı küçük ne yaşadıysa korkudan ve ağlamaktan anlatamıyor bile

"Bak canım sakin ol ağlama lütfen adın ne meleğim?"

"Danla"

Danla mı? Nasıl yani

"Canım ikinci adın veya soyadın ney?"

"D-Danla Usun Arslan"

Lan önce kopyalarım sonra bebek şimdi küçüklüğüm mü

"Sakin ol canım sadece bana ne olduğunu anlat"

"Benim annemin siyah giyimli korkunç arkadaşları var. Babam bir mağaraya gitmemiz gerektiğini söyledi, böyle bir mağaraya vardık her yer siyah hiç renk zevkleri yoktu duvarlarda güzel çizilmemiş göz resimleri ayrıca kırmızı göz ve kırmızı ne alaka bilmiyorum. Sonra bir adam elinde, üstünde garip yazılar bulunan bir hançer getirdi ve ona "Kutsanmış Ruh Hançeri" dedi. Sonra herkes birbiriyle savaşmaya başladı Annem de kaçmamı söyledi.Yolda gelirken bir kadın gördüm yaşlıydı baya bana "Karanlıkta Kaybolduğunda Işığı Ara" Diyip gülümseyerek kayboldu. Geceleyin ağaçlar parlamaya başladı bende güzel olduklarını düşünüp takip etmeye sonra s-sonra kafama bir şeyle vuruldu galiba sopaydı uyandığımda yerde ayak izi gördüm sonrada takip edip seni buldum."

Kızı şok olmuş bir halde sadece dinliyordum bütün bu olanlar acaba zihnimde gerçekte yaşanmış hatırlamadığım bir olayı mı lanse ediyordu? Yoksa sadece aptal bilinç altım mıydı? Tek bildiğim bunlar gerçek değildi ve ben komadaydım ama bir dakika komadayım acaba burda kendime zarar versem ölsem zihinden çıkıp gerçek hayata dönebilir miydim? Bunun riskini alabilicek miyim?

O anda "Bence değer bir ses duydum"bunu diyen küçük kızdı

"Efendim canım?"

"Daldın gittin sana sesleniyorum duymuyorsun, bana yardım eder misin? Annem ile Babamı kurtar lütfen"

Nerden geldi bilmiyorum ama o anda bana bir özgüven geldi

"Tamam söz kurtarıcam, en son nereden geldin?"

"Sağ taraftan yaklaşık 15-20 dakika iz takip ettim."

"Hadi gel gidiyoruz ama bir şey olursa arkamda kal ve dikkat et, bunun hakkında söz ver bana"

"Tamam söz yeter ki onları kurtaralım."

Baya bir yürümeye başladık hala olanları aklım almıyor ama neyse
Bir müddet sonra sarmaşıklarla dolu eski bir ev karşıladı bizi sanki bir yerden tanıdıktı ama aklıma gelmiyordu

"Bu ev sen gelirken var mıydı?"

"Hayır, böyle bir yer ilk defa görüyorum abla"

Sabırsız bir insan olduğum için mal gibi içeriye daldım. İçerisi çok güzeldi uzun ve yemyeşil sarmaşıklar deri koltuklar ve pencerelerden vuran o eşsiz güneş ışığı 2-3 saat önce yağan kan yağmurundan eser yoktu odaları gezmeye başladığımda eski bakırdan bir anahtar buldum ve hemen cebime attım.

İçeri gezmeye başladığımda Lemia ve o kadın gelip bir anda kalbimi söktü

O an yere yığıldım onlar ise kahkaha atıyorlardı duvarlardanda kan akmaya fısıltı sesleriyle hafif esen rüzgar şiddetlenmeye başladı

Gözlerim karardı sonra meçhul

Tek duyduğum küçük danla'nın ağlayışı

"Hayır hayır hayır l-lütfen sakın ölme" diye bağırıyordu ağlamaklı bir ses tonuyla

Baya bir baygın kaldım sonra hafif sesler duymaya başladım

"Doktor hanım acil gelin hasta kendi kendine mırıldanıyor galiba bilinci açıldı..."