Zawgyi #
ေဂ်ာင္ဂု ထယ္ေယါင္းေနာက္ကပင္ လိုက္သြားရင္း ပတ္ဝန္းက်င္အား စူးစမ္းမိသည္။ ဒီေနရာက ဂြမ္ဂ်ဴး ၿမိဳ႕ဆိုတာပင္ေဂ်ာင္ဂုသိသည္။ ေဂ်ာင္ဂုေရာက္ေနသည္မွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတခုကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ထားသည့္
ေနရာပင္ျဖစ္သည္။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အားေကာင္းေမာင္းသန္ေယာက်ာ္းမ်ား
ပင္ျဖစ္သည္။မိန္းကေလးႏွင့္တူသည္ဆိုလို႔ ယိုေလးဆိုသည့္က
ေလးမေလးပင္ ႐ွိသည္။ပတ္ဝန္းက်င္အားစူးစမ္းမိရင္း
ေဂ်ာင္ဂု အာရံုအားဖမ္းစားသြားသည္မွာ စက္ဘီးစီးေလးက်င့္ေန
ၾကေသာလူတစု။ အခ်ိဳ႕ေသာလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စစ္ေရး
ေလ့က်င့္ေနၾကေသာေၾကာင့္ ထိုစက္ဘီးစီးေလ့က်င့္ေနၾကေသာ
လူတစုဟာ ေဂ်ာင္ဂုအဖို႔ထူးဆန္းလို႔ေနသည္။
"ဦးေလး ေခၚတယ္ဆိုလို႔"
"ဟုတ္တယ္ "
"ေနာက္ကေကာင္ေလး မင္းနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"
ကင္မ္မင္ဟြန္းရဲ႕အေမးစကားေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂု ထယ္ေယာင္း
ေနာက္မွထြက္ကာ အ႐ိုအေသျပဳရင္း
"ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုပါ ဦးေလး...."
"ကင္မ္မင္ဟြန္း"
"ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး ကင္မ္"
"ဒါနဲ႔ မင္းက ဂြမ္ဂ်ဴး ၿမိဳ႕သားေတာ့မဟုတ္ဘူးထင္တယ္"
"ဟုတိကဲ့ က်ေန.ၠ ဂြမ္ဂ်ဴး ၿမိဳ႕သားမဟုတ္ပါဘူး ဦးေလးကင္မ္
ေဂယာဂုကလာတာပါ"
ေဂ်ာင္ဂုႏွင့္ကင္မ္မင္ဟြန္းၾကား ထယ္ေယာင္းကလူပိုတေယာက္သာ
အနည္းငယ္ၾကာလာေတာ့ ထယ္ေယာင္းတေယာက္ပ်င္းရိကာပင္
ဦးေလးျဖစ္သူရံုးခန္းထဲအား ပတ္၍ေလ်ွာက္ေနမိသည္။
"အင္း ဦးေလးကို ကူညီတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"မဟုတၱာ ရပါတယ္ ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူး ဦးေလးကင္မ္"
"ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲကြာ မင္းကငါ့အသက္ကိုကယ္ခဲ့တာပဲ"
ကင္မ္မင္ဟြန္းရဲ႕အေမးစကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း နားၿစံ ့ေနမိသည္။
"ဒါနဲ႔ မင္းက ဂြမ္ဂ်ဴး ကိုဘာလာလုပၱာလဲ"
"က်ေနယ္ဂေယာဂုကအၿပီးထြက္လာခဲ့တာ ေျခဦးတည့္ရာေလ်ွာက္
သြားရင္း ဦးေလးကင္မ္နဲ႔ဆံုခဲ့တာ"
