Συναυλία

Τα 10 ποστ-ιτ, τα σκόρπια στη κασετίνα.

Τα 10 ποστ-ιτ, τα σκόρπια στη κασετίνα.

Ψάχνω παντού για δυο μάτια κάστανα
     κι μια κόκκινη τσάντα.

——

Στο ποστ-ιτ στη μέση υπάρχουν σημειώσεις ιστορίας και γύρω γύρω λέξεις της απελπισίας.

——

Πώς μπορείς κάθε φορά να βλέπεις μέσα στη ψυχή μου, σαν να είναι κάτι τόσο απλό;

——

Έχω μέρες να σου γράψω και πίστεψε με, δεν το ήθελα και πονούσα.
Ούτε στιγμή δεν φεύγεις από το μυαλό μου.

Προσπαθώ να σε ξεγράψω,
   από το μυαλό μου,
     από την καρδιά μου,
        από τα ποστ-ιτ μου.

Δεν μπορώ ωστόσο και δεν θέλω.
Κάνε κάτι.

——

Ξυπνάω και κοιμάμαι με την μορφή σου στο μυαλό.

Γιατί;
Γιατί να μην μπορώ να είμαι δικιά σου;
Γιατί να σε πονώ τόσο που πονάει;
Γιατί να θέλω να μάθω κάθε σου πτυχή, καλή και κακή.
Γιατί να θέλω να ενταχθώ στην παρέα σου, την τόσο ενωμένη.
Γιατί να μην μπορώ να σου δείξω πόσο με εμπνέεις.
Γιατί;

Κουράστηκα να σε γράφω και να χάνομαι στο μυαλό μου.

——

Δυο ποστ-ιτ κολλημένα με το ένα να περιέχει μια ζωγραφιά γεμάτη με καρδιές σαν ουράνιο τόξο και πίσω του έχει χαραγμένο το αρχικό σου.

Άραγε ταιριάζει πλάι στο δικό μου;

——

Σε μισώ το ξέρεις;
Τόσο που θέλω να σε αρπάξω από τον λαιμό και να σε φιλήσω.

Καλύτερα να μην σε έβλεπα ποτέ μου.

Μα τι λέω, Θεέ μου!

——

Σε παρατηρώ με την κολλητή μου το διάλειμμα. Το τι λέμε!
Τουλάχιστον γελάμε για κάτι.

——

Σε παρακαλώ την επόμενη φορά μην σηκώσεις ξανά το μανίκι του φούτερ σου γιατί ζεστάθηκες.
Δεν αντέχω να βλέπω τα χέρια σου, πόσον μάλλον τις φλέβες σου.

Δεν ξέρεις πόσο κρατήθηκα να μην πέσω, εκείνη την στιγμή.

Σταμάτα ρε να με επηρεάζεις τόσο!

——

Τα αγαπημένα μου τραγούδια δεν μοιάζουν ίδια από τότε που σ' ερωτεύτηκα.
Εξάλλου είναι γνωστό πως

ό,τι αγαπούσα το αποθέωνα... αρκεί να ήσουνα εκεί.