Συναυλία

Το ποστ-ιτ των ανώμαλων ονείρων.

Το ποστ-ιτ των ανώμαλων ονείρων :

Εδώ και δυο νύχτες σε βλέπω στα όνειρα μου, ούτε από εκεί δεν μπορώ να σου κρυφτώ.

Στο ένα λέει, ήμασταν μαζί αλλά εσυ ποτέ δεν είδες ποια είμαι. Δεν ήξερες πως μοιάζω. Ήταν πάντοτε σκοτάδι.
Μια μέρα λοιπόν, με ανακάλυψες χωρίς να το έχω καταλάβει. Όταν το αντιλήφθηκα, άρχισα να τρέχω έξω από το σπίτι σου, μέχρι που βρήκα κρυψώνα σε μια ντουλάπα ενός γειτονικού σπιτιού.
Με βρήκες...

Όταν ξύπνησα ανέλυσα στο μυαλό μου το όνειρο.
Ο μόνος τρόπος λοιπόν να ήμασταν μαζί, ήταν να μην γνώριζες ποια είμαι. Παράλογο έτσι; Κι όμως, αυτό είναι.
Ταυτίζεται κάπως με την πραγματική ζωή, δεν με αποδέχεσαι, εφόσον κατάλαβες ποια είμαι.

Το δεύτερο όνειρο ωστόσο μας παρουσίαζε χαρούμενους και ερωτευμένους.

Και κάθομαι ξανά να επεξεργαστώ τις νέες πληροφορίες.
Στροφή 360 μοιρών από το πρώτο όνειρο στο δεύτερο. Τρομερή αντίθεση.

Στη μια περίπτωση κρύβομαι από εσένα διότι φοβάμαι πως θα σε χάσω, ενώ στην δεύτερη είμαστε και οι δυο αληθινοί.

Άσε που και τις δυο νύχτες ξυπνούσα κάνα δυο φορές να ελέγξω αν ήσουν στο πλάι μου κι όταν αντίκριζα την αριστερή πλευρά του κρεβατιού μου άδεια, ήθελα να βάλω τα κλάματα.

Μπορεί κανείς να μου εξηγήσει τι τρελά παιχνίδια παίζει το μυαλό μου σε μένα;

Ίσως ευθύνονται όλα τα σενάρια που φτιάχνω κάθε βράδυ για να μπορώ να κοιμηθώ, γιατί αλλιώς είμαι ανήσυχη.

Σε μισώ για αυτό.

( παίρνω απόσταση και λέω πως σε μισώ.
  σχεδόν αποφασίσει εκτός που σε αγαπάω.
έτσι είναι αυτά.  )