Writer's pov:
Korumalar siyah aracı görünce vakit kaybetmeden kapıyı açmıştı onlar için.
Araba bahçeye girince Chaeyeong,Lisa,Mina ve Jungkook araçtan inip Jisoo'nu indirmişlerdi.
Ne kadar ısrar etseler de, hastaneye gitmemekte kararlıydı. Sürekli "eve gitmem gerekiyor Jennie beni bekliyor" diyerek sayıklıyordu.
Kim Chul Jisoo'nu o halde görünce bir baba şefkatiyle ne olduğunu,nasıl olduğunu,sormaya başlamıştı.
Kim Chul "Neden hastaneye gitmediniz?" Diye sordu.
Onun sorusuna Mina"Çok ısrar ettik ama gitmek istemiyorum diyor" diye yanıt verdi.
Salona inen kırklı yaşlarına yeni basmış ,bay Chul'un karısı doktor bayan Ha-rin ,arkadaşının kollarında bilinçsizce yatan Jisoo'yu gördüğünde,
"Hemen odaya çıkarın" diyerek uyarmıştı.
~~~~~~
Saatlar bir birini kovalıyordu, arkadaşları nöbet tutuyordu genç kızın uyanması için,başının üzerinde.
Gördüğü rüyanın etkisiyle sıçrayarak uykusundan uyanmıştı,vurulduğunun farkında bile değildi.
Yatakta çıkmaya çalıştığında,Lisa bayan Ha-rin'i çağırmıştı.
Kadın odaya girdiğinde genç kızı sakinleştirmeye çalışarak konuşmuştu onunla.
Ha-rin "Sakin ol kızım" dedi bir anne şefkatiyle.
Genç kız kadının gözlerine baktı, o gözlerde anlayamadığı şeyler görmüştü.
Bayan Ha-rin'in yaptığı iğne yeniden derin bir uykuya dalmasına sesbep olmuştu.
~~~~~~~~
Gözlerini açtığında yanında oturmuş, gözyaşları yanaklarına yol çizen Dahyun'u görmüştü.
"Neden ağlıyorsunuz?"
Cevap vermek yerine gözyaşlarını silerek, gülümsemişti önce.
Dahyun"Bana onu hatırlattın"
Yeniden göz yaşı dökmemeye çalışarak konuştu titrek sesiyle.
"Sanırım iki yıl önceydi. Yine her zamanki gibi Han nehri kıyısında durmuştum. Her zamankinden farklı olarak bu defa yalnız gelmiştim.
Evebeyinlerimin sürekli benim yüzümde acı çekmesine dayanamıyordum.
Başım dönüyordu kafam allak bullaktı. Atlamak istedim,ama bir el beni durdurmuştu.
Beni geri çekerek sarılmıştı bana, kokusunu ilk defa hissettim. Farklıydı, herkesten farklıydı işte.
Sonra yaralarıma melhem olup birer birer sardı hepsini.
