Enzi

Saf Mağlubiyet

Zaman akıp giderken insan kendi düşüncelerini ifade etmekte zorlanıyor en azından benim için,
belki de bazı şeyleri yanlış yapıyorum ya da yapmak istemiyorum, bilmiyorum ve bu bilinmezlik,canımı sıkıyor yine de yaşamak için uğraşıyorum,hayat denilen acımasız muharrebe de hayatta kalmaya ve kaldıkça bir sonraki muharrebe'ye kadar tadını çıkarmaya çalışıyorum.

İncelikli düşünecek olursak her insan farklı,farklı cinsiyet düşünceler desen gene öyle,hele müzik,bir de kitap...Ha unutmadan ilgilendikleri spor veya bir aktivite herşey,herşey farklı ve belki farketmişsinizdir insanlar bir grup olunca tek bir konu hakkında konuşuyorlar mesela erkek olarak benim gözlemlediğim kadarıyla
Bir insan iki konu hakkında bilgi sahibiyse  bir grupla futbol vb.
Başka grupla da kadın vb.
İşte şunla şöyleyiz,bunla bunu yaptık, bu bana yazdı, bundan ayrıldım.
(Ee banane aq):);) neyse
Ya da işte falan takım şunu aldı falan bunu yaptı ben onun taa...
İlginçtir bu bende farklı çünkü hiçbirini anlamıyorum,sorsanız 5 yaşındaki bir çocuğun aklı var veya 80 yaşındaki bir ihtiyarın.
Çünkü çoğu şeyi merak ediyorum ve etmediklerimi biliyorum.
Gariptir düşüncelerim herkesten farklı çünkü tam anlamıyla yaşıyorum,insanlardan uzak duruyorum çünkü korkuyorum,çünkü biliyorum eskiden çocukluğumdan bana yapılan zorbalıkları,aşağılanmaları,travmalarımı,bir erkekten onun özgürlüğünü alırsanız geriye ne kalır ki.Ki bu beni erken yaşta olgunlaştırdı çoğu duygunun düşüncenin farkındayım ya bir insan niye uzayda başka canlı var mı diye düşünüp bunun hakkında bilgi sahibi olsun ki(ve evet varlar sadece onlar değil binlerce hatta milyonlarca insan ve benzeri varlıklar uzayda yaşıyorlar)(nerden biliyorsun: Gençler bizler samanyolu galaksindeyiz ve milyalarca galaksi var sizce de olma ihtimali yok mu)(neyse kafanızı bulandırmayın)
Nerde kaldık ha evet

Konu insandan insana değişiyor ve karşıma çıkan çoğu insan bir zamanlar benim gibi olan insanlar misal benden büyük olanlar
Abicim bak bende öyleydim bir gün yeter lan dedim ve konuşmaya başladım
Benle yaşıt ve benden küçükler
Kitap okuyarak geliştirdim bende öyleydim hatta daha kötüydüm.
Veya
Bende küçükken öyleydim sonra insanlarla konuşmaya başladım öyle öyle gelişti

Bilmedikleri bende tam tersi küçükken çok yerinde durmayan, yaramazlıklar yapan ,çok hareketli bir çocuktum şimdi ise tabiri caizse (özür dilerim bu tabir için) götümü kaldıracak derman yok şeklinde yaşayan son derece sessiz ve yalnız bir kişiliğe sahibim belki de psikoloji de ki adıyla"öğrenilmiş çaresizlik" olabilir çünkü öğrendim maalesef bir çok başarısız arkadaşlık ve ilişki deneyiminden ve maalesef öğrendim
Saf Mağlubiyet'in ne olduğunu çünkü benim mağlubiyetimdi bu...