Enişte'cim' (bxb)

Küçük bir etkileşim⁴

2 hafta sonra

"Abi bende geliyim lütfenn"

"Yavrum şirkete gelip ne yapacaksın"

"Ya olsun olsun gelmek istiyorum"

"İyi tamam hazırlan aşağıda bekliyorum"

"Sağol canım abimm"

İlker abime gülerek odaya koştum. Hızla üzerimi değiştirdim ve odadan çıktım. Hızlı adımlarla aşağıda bekleyen abimin yanına indim. Yine sabırsız bir şekilde ayağını sallıyordu. Bu adam niye bu kadar sabırsız hiç anlamıyorum.

Bazen de eğlenmek hoşuma gidiyor. Hazırlanmam uzun sürdüğü zamanlarda hep beni bekler ama beklemeyi hiç sevmez. Yani beklediği kişi ben olmasam şimdiye burda olmazdı. Bu özelliğini de çok seviyorum.

Dışarı çıktığımızda bir anda yüzüme soğuk bir hava çarpmıştı. Hızlı adımlarla abimin yanına yürüdüm ve koluna sarıldım. Nedense bir anda gülmüştü. Garip bir yüz ifadesiyle ona baktığımda bir şey demedi ve yürümeye devam ettik. Arabanın yanina geldiğimizde öne oturdum ve iyice yayıldım.

*
*
*

Arabaya yaslanmış abimi bekliyordum. Markete girmiş yarım saattir bir şeyler yapıyordu. Artık ne alıyorsa.

O anda önümden geçen birinin adımlarının yavaşlamasıyla sıkıntıdan sağladığım ayağımı durdurdum ve baktım. Bu Baran abiydi. Elinde de birkaç poşet.

"Ayakkabının bağcığı çözülmüş"

Ayakkabılarıma baktım gerçekten de çözülmüştü hem yetmezmiş gibi ikiside. Bağlamayı da bilmiyorum ki.

"Biliyorum bağlayacağım sağol"

Yine duruşumu bozmadan markete bakmaya başladım.

"Bilmiyorsun değil mi" hafif bir tebessümle elindekileri bırakıp önümde diz çöktü. Siktir bu adam ne yapıyor böyle!?

Ayakkabılarımın bağcığını bağlarken onu izledim. Bir süre sonra bağladığı ipleri kontrol etti ve poşetleri yerden alıp bana baktı. Posetlerden birinde portakal vardı

"İster misin"

"Hayır benim portakala alerjim var"

"Ah bilmiyordum özür dilerim"

Özür? Sen mi?

"Sorun değil şey ayakkabı için sağol"

O sırada İlker abimin elinde bir poşetle çıktığını görünce duruşumu düzelttim ve Baran abiye baktım.

"Ee şey sen gitsen iyi olur"

Baran abi, abimi görünce bana baktı ve gülümseyip uzaklaştı. Bir anda ne olmuştu da eskiden düşman olduğum adamla konuşmuştum. Nedense kalbim çok hızlı atıyordu. Abim gelince kızgın ifadesini fark etmiştim.

"Ne dedi sana bir şey mi yaptı"

"Hayır şey bana yardım etti"

"Sana bir şey yapmadi değil mi kötü bir şey yaptıys-"

"Abii sakin ol hayır dedim ya"

"Meraktan öldüreceksin valla beni"

Güldüm.

"Yok abim yok sakin ol sen"

Abim iç çekerek poşetleri arabanın bagajına koydu. O sırada yerde gördüğüm çakmakla yere eğildim. Bu Baran abinindi, aynısından babamda da vardı. Baran abide hep görüyordum asla yanından ayırmazdı bunu.