Enişte'cim' (bxb)

¹⁶

3 gün sonra

Özledim

Hemde çok özledim. Odama hapis olmuş gibi yaşamaktan çok sıkıldım. Baran'ı özledim, telefon falan umrumda değil ama sevgilimi çok özledim. Belki onun daha haberi bile yoktur, ya da öğrenmiştir de umursamıyordur. Veya bana mesaj yolluyordur. Umarım yollamıyordur çünkü telefonum babamda.

Yatakta dönüp duruken çok sıkılmıştım. Kalktım ve sandalyeye oturup kitaplarıma baktım. Bari bir tane okuyayım da vakit geçsin diye yarım bıraktığım kitabı açıp okumaya başladım. Ama aklımda tek bir şey vardı Baran aklımdan çıkmıyordu. Sinirle elini yüzüme götürdüm.

O sırada kapının açılmasıyla kapıya doğru döndüm. Enes abi olduğunu görünce rahatlamıştım. Gelip yatağa oturdu ve bana baktı.

"Olaylar olmuş?"

Bilmiyor muydu?

"Baranla beni öğrendiler işte"

"Baran'ın haberi var mı?"

"Sanırım yok.. şey sen bana kızmadın mı?"

"Bu kızılacak bir durum değil, bana erkeklerden hoşlansam ne yapardın dediğinde anlamıştım. İlk başta bana da garip gelse de aşk sonuçta"

"Teşekkür ederim" gözlerimi yere diktim. Beni anlaması çok duygulandırmıştı. Belki İlker abim bence kızmıştı ama beni seven bir insan bunu yüzüme vuramazdı tabi, Enes abimin kendi düşüncelerini söylemesi gerçekten çok güzeldi.

"Peki ben ne yapacağım"

"Bence babama söyleyelim yoksa böyle gitmez bu"

"Ya kızarsa"

"Kızamaz"

Elimi tutarak ayağa kaldırdı ve aşağı kata indirdi. Elim titriyordu.

"Sakin ol"

Babam salonda oturuyordu, Enes abimle ikimiz onun karşısındaki koltuğa oturduk. Babam ilk başta bana baktıktan sonra karışık dosyaları düzeltmeye devam etti. Cesaretimi toplamam gerekiyordu çünkü babam her zaman cesaretimi toplayıp kendimi korumamı severdi. Enes abimin de dürtmesiyle konuşmaya başladım.

"Neden Baranla olmamı istemiyorsun"

Derince bir iç çekti.

"Çünkü o erkek"

"Erkek olması onu sevemiyeceğim anlamına gelmez ki"

"O zaman neden Baran başkasını bulamadın mı?" Dayanamıyordum. Gerçekten dayanamıyordum.

"Neden annem o zaman baba? Onu severken kimse sana neden diye sordu mu? Kısıtlanmak istemiyorum. Haksız mıyım baba? Yirmi iki yaşına gireceğim yakında, ama faturaları ödeyemem diye ayrı eve çıkmama bile izin vermiyorsunuz. Yanında serbest hissettiğim tek kişi Baranken onunla da görüşmemi yasaklama lütfen"

Gözümden yaşlar akmaya başlayınca Enes abim eliyle yanağımı silerek ağlamamam için beni teselli etmeye çalışıyordu.

Tamam hayatım çok güzeldi, zengindik ailem mutluydu ama kısıtlama vardı. İşte böyle bir hayat yaşamanın en büyük sorunu buydu. Ne yediğime ne yaptığıma odamın düzenine bile karışıyorlardı. Ben bu yüzden istediğim zaman gidip çilekli süt içemiyordum. Evet çok saçma ancak gerçekten bu yüzden. Neymiş sadesi daha sağlıklıymış. Dışarı çıktığımda aklımda hep acaba annem ne yapıyor kızgın mıdır odamı dağınık bırakmış mıyımdır diye düşünmek istemiyorum.