OTEL

BU BENİM HAYATIM

Merhabbaaaaaaaaggg 2. Bölümmm geldiiiiiigg bu bölüm biraz kavgalı ama o kadarda değil,neyyssseee ben sizi tutmıyayımm iyi okumalarrrr:)

🐚. 🐚. 🐚. 🐚. 🐚. 🐚. 🐚.

Şu an sadece tavana bakıyorum,her zaman yaptığım gibi...

Aslında bir sürü şey düşünmüştüm ama hiç birini yapamıyordum harbi ya neden yapamıyordum ki ben bunları.

Artık tek çare evden kaçıp Taha'nın yanına gitmekti. Gece kaçacaktım zaten annemler de benim varlığımı veya yokluğumu fark etmezlerdi zaten.

Hemen yataktan fırladım ve dolabımın üstündeki bavulumu aldım içine ne bulduysam koydum ama tek sıkıntı param yoktu benim fakirliğin gözü kör olsun diye geçirdim icimden.

O an aklıma kumbaramı kırmak geldi bu kumbarayı 13 yaşından beri açmıyordum ve şu an 21 yaşındayım, evet okula gitmiyorum bu arada, internetten ücretli bir şekilde poster tasarlayıp satıyorum ama elime o kadarda para geçmiyor.

Her neyse hemen kumbarayı kırdım "lan ben zenginmişim" diye bağırdım.

Hemen saymaya başladım ve bana yetecek kadar vardı tabikide hemen odamı toparladım ve gitmeden son bir kez her yeri toparalyıp bir mektup yazdım klasik kaçma hikayesi işte neyse basladım yazmaya:

Sevgili annem ve babam diye başlamak istiyordum aslında,sizi seviyormuyum onu bile bildiğimi bilmiyorum aslında bana ergenlikten sonra sevgi göstermediniz hiç, ondan öncede göstermiyordunuz,bende sevgiyi başkasında buldum...

Şimdi gidiyorum zaten varlığım yada yokluğum bir işinize yaramayacak

~Kızınız mıyım bilmiyorum ama kızınız Mavi~

Hemen yazdım ve katlayıp masaya bıraktım, gece olmasını bekledim...

~12 saat sonra~

Sonunda beklediğim zaman gelmişti hemen bavulumu aldım ve merdivenleri koşa koşa iniyordumki annem ve babamla karşılaştım ikiside sarhoştu onlara acıyan gözlerle baktım.

Annem bana "nereye gidiyorsun?" Dediginde bir kahkaha patlattım babamda sarhoş olduğu için bir şey anlamayıp benimle birlikte gülmeye başladı.

Ama annemin yüzünde hiç görmediğim bir ciddiyet vardı,zaten annemin yüzünü daha önce hiç görememiştik ki...

Sinirle bağırdım "Şimdimi aklına geldi benim varlığım!"

Bu annemin hiç beklemediği bir hareketti ama ben yıllarca beklentileri beklemiştim.

O da bana karşılık verdi "Hep aklımdaydın be aptal"

Sinirden gülüyordum,zaten babamda merdivenlerde uyuyakalmıştı.

Bende ona yine bağırarak karşılık verdim,evet böyle bir huyum vardı benim "böyle aklıma geliyorsam gelmiyeyim daha iyi be, arık bunu anlayın benimde hayatım var ve bu benim hayatım!"

Hemen koşa koşa merdivenleri inip dışarıya çıktım ve derin bir nefes aldım.

Telefonumu alıp Taha'yı aradım ve "Alooog kimsiniz?" Diye açtı telefonu
Bugün ilk defa gülümsüyordüm.

"Siparişiniz vardı da adres verir misiniz?"

"Oha geliyor musun lan harbiden"

"Beyfendi adres verir misiniz?"

"Tamam bir saniye... Hmm Antalya .......... Caddesi ........ Mahallesi No.1"

"Tesekkür ederim 2 güne kapınızda oluruz."

"Tamam iyi günlerr" dedi ve telfonu mutlu bir şekilde kapattı sesinden belli oluyordu ne kadar mutlu olduğu 3 yıldır ikimizde bu anı bekliyorduk....

☄️. ☄️. ☄️. ☄️. ☄️. ☄️. ☄️.

Evetttt bölümü nasıll buldunuzz,elimden geldiğince aktif olmaya çalışacağım;) oy vermeyiii unutmayınnnnnnnnnng
Seviliyorsunuzzzz💗💗💗