“BABY!”
Bigla akong napalingon sa bumukas na pinto ng banyo nang marinig ko ang boses ni Rufo. Nakatapis na siya ng tuwalya pero hindi pa siya basa. Siguro ay hinihintay niya talaga akong sumunod sa kaniya pero nang mainip na siya ay muli siyang lumabas upang tawagin ako.
He paused, and his eyebrows quickly crossed when he saw the woman in front of me.
“Ciri!” aniya.
Muli akong napalingon sa babae. Ciri? So, ibig sabihin ay hindi ito si Rhea? Who is she? Isa rin ba ito sa babae niya, kagaya sa Rhea na ’yon? Oh, God! Bakit parang isa-isa atang nagdadatingan ngayon ang mga babaeng ito? Sino sila? Girlfriend, ex-girlfriend or kagaya ko ay isa lamang ding babae ni Rufo?
“I knew it.” Anang babae at napailing pa pagkuwa’y mabilis na tumalikod.
“Ciri!” Tawag niya sa babae at nagmamadali naman siyang tumakbo palapit sa akin. Ang akala ko pa ay titigil siya, pero nilagpasan niya ako hanggang sa makalabas siya sa pinto. “Cirilla, wait!”
“I don’t want to talk to you!” Dinig kong sigaw ng babae saka ito mabilis na sumakay sa kotse nito at pinaandar agad iyon.
“Ciri! Damn it.”
Nakatingin lamang ako kay Rufo habang nakapamaywang ang isang kamay niya at ang isa naman ay sapo-sapo ang kaniyang noo habang sinusundan niya ng tingin ang papalayong sasakyan. Inis na hinagod niya pa ang kaniyang buhok hanggang sa kaniyang batok pagkuwa’y naglakad siya palabalik. Bumuntong-hininga pa siya ng malalim at kitang-kita ko ang pagtiim ng bagang niya.
“Fuck!” pagmumura niyang muli.
“W-Who... Who is she?” kinakabahang tanong ko sa kaniya nang danaanan lamang niya ako ulit at nagdiretso siya papasok. Hindi niya naman agad sinagot ang tanong ko kaya naglakad na rin ako palapit sa kaniya. “Rufo, I said who is that woman?” tanong ko ulit sa kaniya.
He let out a deep breath and looked at me. He was a little surprised when he saw me. Siguro ay nawala sa isipan niya na narito ako at kasama niya ako. Dahil sa isiping iyon ay hindi ko naiwasang makadama ng kirot sa puso ko. Just because
of that woman, nawala ako sa isipan niya? Ouch naman! Ang sakit, huh!
“Is... Is she your girlfriend?” I asked him again later even though I knew to myself that I would be hurt even more if he answered yes to my question.
I secretly swallowed while still gazing at him.
“Solana...”
Oh, so yes nga ang sagot niya?
I suddenly bit my lower lip when I felt the heat in the corner of my eyes. Oh, damn it. Is my happy day with him over? Why is it so fast? Can’t I be happy for a few more days, a few weeks or a few months bago matapos itong namamagitan sa amin ni Rufo?
Humugot ako ng malalim na paghinga saka iyon pinakawalan sa ere at tipid akong ngumiti sa kaniya.
“I think...”
Damn. Huwag sana munang pumatak ang mga luha ko ngayon dahil ayaw kong makita niya na iiyak ako ngayon sa harapan niya.
Tumalikod ako at nagmamadaling lumapit sa closet niya. Kinuha ko roon ang bag at mga damit ko. Kaagad ko ring isinuot ang short ko.
“Solana, what... What are you doing?” tanong niya nang lumapit siya sa akin.
“I need to go.” Iyon lamang ang lumabas sa bibig ko habang nagmamadaling isinisilid sa bag ko ang mga gamit ko. Hindi ko rin ipinahalata sa kaniya ang panginginig ng katawan ko.
“What? No. You will stay—”
“I can’t stay, Rufo. I need to go.” Saad ko pa nang balingan ko siya saglit ng tingin bago muling ipinagpatuloy ang ginagawa ko. Nang maisarado ko ang bag ko ay binitbit ko ’yon at naglakad ako palabas ng pad niya.
BINABASA MO ANG
PAID BY MY PROFESSOR (R18+) Book 1 & 2
Romance"Since the night I saw you in that place, I know you are the one for me. So since then, I promised myself to love and protect you. I will cherish you for the rest of our lives. Thank you so much for coming into my life, Solana." Breadwinner, tumayon...
