a little death | jegulus

afraid

.

En başından beri, içinde olan hiç bir şeyi ona anlatamayacağını biliyordu. Her şeyin gizli kalması gerektiğini. Ne başladıysa aynı kendi içinde başladığı gibi yine kendi içinde bitirmesi gerektiğini. Ve ne yaşadılarsa sanki bunu sadece o yapmış gibi James'in bunun dışında kalması gerektiğini. En başta kabul etmişti bunları.

Ama şimdi, şimdi farklı işte. Şimdi, James'in yapmadığı şeyler yüzünden suçluluk çekiyor. Onun yaptığı şey.

Kendini bir sapık ya da bir tecavüzcü gibi hissediyor. Ve James'in bunu bilmemesi her şeyi daha da kötü hale sokuyor. Belki bilse ona kızabilir, küsebilir, bağırıp çağırabilir ama bilmiyor işte. Haberi bile yok.

.

O günün sabahı ilk defa yataktan çıkıp öbürünü yalnız bırakan kişi Regulus oluyor. Normalde uyanmasın, onu biraz daha izleyebilsin diye kendi kendine yalvarırdı ama şimdi durum farklı. Şimdi olmaz. Belki iyi hissettiği bir zaman.

Regulus gittikten yaklaşık bir saat sonra James uyanıyor. İlk defa tek. Başı ağrıdan çatladı çatlayacak. Hafifçe yerinden doğrularak kısık gözleriyle odayı tarıyor. İlk defa öbür çocuk yok. Biraz daha uyuyabilirim o zaman diyor kendi kendine ve geri yatıyor. James rahat bir uyku çekerken 'öbür çocuk' kapının öğünde oturmuş ağlıyor.

.

Eğer beni sevseydi farklı olurdu diye düşünüyor Regulus. Eğer beni sevseydi rahatsız olmazdı. Beni ben olduğum için sever, hareketlerim hoşuna gider, hatta belki beni öperdi bile.

Ama bunların hiç biri olmuyor ve olmayacak da. Kafasında kurduğu her ne hayal varsa hep orada kalacak. Bir kurgu olarak.

Şimdi James onun karşısında yemek yerken ona bakmadan duramıyor. Yemeğin sonlarına doğru ilk defa gözleri kesiştiğinde Regulus ayağa kalkıp salondan çıkıyor. Odasına gitmek için hızlı hızlı yürürken kolunda sıkı bir tutuş onu durduruyor.

"Neyin var senin?" Umurunda olduğu için sormuyor James. Gözlerini kaçırıyor genç. "Bir şeyim yok."

"Bu gece de geleceğim." James'e odaklanıyor gencin gözleri. Telaşlılar. En azından bu gece istemiyor. Belki düşünse iyi olacak.

"Bugün olması şart mı?" Karşısındaki adam biraz düşünüp ofluyor. "Bak eğer sıkıntı çıkaracaksa başka birini bulabilirim." "Hayır!"

Başka biri. James başka biriyle mi yatacak? Nasıl izin versin buna? Kalbi kaldırmaz. Başka birine dokunmasına nasıl göz yumabilir? Daha Lily'ye zor alışmışken nasıl başkasını kabullenebilir?

Her sabah uyandığında, başkasının onun yerini alacağı korkusuyla güne başlamak ona ne kadar acı veriyor nereden bilebilir ki? Uyandığında acaba bugün yerime biri geçecek mi sorusuyla nasıl boğuştuğunu nasıl anlayabilir? Şimdi bu gerçek olursa bununla nasıl başa çıkar?

James, ondan istediğini alabilir, yeter ki başka biri ona dokunmasın. Eğer biri daha çıkarsa bunu ne bedeni ne de ruhu kaldırabilir. Başka biri o olursa...James neden ona gelsin ki?

"Hayır, gel. Sorun yok." Yalan. Çok büyük sorunlar var ama sen yine de gel. Başka birine gitmeden bana gel. Bana acısını çekeceğim daha fazla şey getirmeden gel. Bırak sadece bana dokunmadığın için ağlayayım. Bir de o kız için. Ama bırak, bırak sadece onlar kalsın.

.