propose ✦ woosan

18

evet. hos geldiniz.

bi seylerin anlasilmasina hazir misiniz.

bolume gecelim.

-

san

wooyoung

21.36.

Evet, yine aynı bina yine aynı daire. Aynı olaylar mı? Pek emin değilim.

Binaya girmeden San'ı aramıştım fakat açmamıştı. Geri de dönmemişti aramama. Derince nefes alıp sesli bir şekilde geri vermiştim. Yukarıya çıkıp kapıyı çalsam çok mu küfür ederdi? Yoksa ağzıma mı sıçardı? Bilmiyordum ve terapi saatini de geciktirmek istemiyordum.

Asansörün önünde durmuş tekrar telefonumu çıkararak aramıştım. Bu sefer işe yaramış ve cevaplamıştı. "Noldu?" Nefes nefese açması beni germişti. Öyle bir gerilmiştim ki vücudumu hissedememiştim.

"Gelmeden ara demiştin." Nefesim, sesim götüme kaçmış bir şekilde cevap vermiştim.

"Ha, tamam. Gel kapıda bekle." Daha da konuşmama izin vermeden kapamıştı telefonu.

Asansörün tuşuna basmış ve zemin kata gelmesini beklemiştim. Uzun bir binaydı, öyle uzundu ki dışarıdan katları sayılmıyordu.  Asansöre binip kapının kapanmasıyla dairesine çıkmaya başlamıştım.

Ellerim cebimde durmuyor bazen çıkarıp istemsiz şekilde sıkıyordum, sanırım gerilmemden kaynaklıydı.

Ben öyle sanıyordum.

Sonunda dairesinin olduğu kata gelmiş asansörün yavaşça açılmasını izlemiştim. Şu an her şey yavaş mıydı, yoksa bana mı öyle geliyordu?

Kapının ziline basmamıştım açıkçası, pek hazır değildim şu an. Sanırım beklemekten vücudumdan üç litre su çıkarmıştım.

Kapı bir beş dakika ya da daha uzun bir süre sonra açılmıştı. Demiştim ya, zaman çok yavaş ilerliyordu.

Karşıma çıkan çocukla donup kalmıştım. Çocuk gözlerini gözlerime çıkarmış, yumuşak ve samimi bir şekilde gülümseyip asansöre ilerlemişti.

Arkasından bakmamı tuhaf bulup kafamı tekrar önüme, kapıda bekleyen bedene çevirmiştim.

Yine üstüne bir şey giymemişti. Ellerimin dışarıda olduğu ve titrediğini fark etmiştim. Ben mi anı yavaş yaşıyordum yoksa her şey çok mu hızlıydı? Bilmiyordum. Zamanı, zamanın hızını anlayamamıştım bir türlü.

Ellerimi oldukça sakin bir şekilde cebime atmıştım. Daha önce dairen çıkan çocuk asansöre binip, aşağıya inmişti. Bunu asansörün kapanan kapılarından anlamıştım.

San yüzüme bakıp gülümsemiş ardından arkasını dönerek daireye girmişti. Benimde girmem gerektiğini anlamam uzun bir süre sonra anlamıştım.

"Sen hazırlan, ben bir duşa gireceğim. Mümkünse odama girme, mental olarak kaldıramazsın." Gülmüş ve ardından kendini banyoya atmıştı.

Nefes alıyor muydum? Bilmiyordum. Kim olduğumu, nerede olduğumu bilmiyordum. Ne işim vardı burada diye düşünüyordum. Gerçekten, benim burada ne işim vardı?

Banyodan su sesinin gelmesiyle kendimi salonun ortasında bulunan koltuğa bırakmıştım.

Bedenimin, her uzvumun kasıldığını oturduğum an anlamıştım. Normal miydi böyle bir şey yaşamam? Derince ve sakince nefesler alıp vermemle bana verilen süreyi bir şekilde geçirmiştim.

Banyonun kapısının açılmasıyla kafamı, gözlerimi ve bakışlarım dahil hiçbir şeyi o tarafa çevirmemiştim. Çünkü biliyordum, aynı şeyler yaşanacaktı.

"Wooyoung? Hazırlanmamışsın hala?" Bedenini tam olarak önüme getirmiş, kafasını eğerek konuşmuştu.

Göğsümün kocaman olduğunu, nefesimin boğazıma takılıp kaldığını konuşamamamdan anlamıştım.

"Hazırlarım şimdi. Giyin gel." Derince yutkunup gözlerine çıkarmıştım bakışlarımı.

"Sorun değil iyiyim böyle. Hazırlan hadi, beklemeyelim daha fazla geç kalacağım." Kafamı sallamıştım, sallayabilmiş miydim? Bilmiyordum.

Demiştim ya, hiçbir şey bilmiyordum, hiçbir şeyi bilmiyordum.

Terapi yatağını düzeltip, masanın yanında bulunan masaya yanımda getirdiğim yağları sakin bir şekilde yerleştirmiştim.

"Sen iyi misin?" Sağ elini sol yanağıma ters olacak şekilde çıkarıp beklemişti. Oradan rotasını alnıma yöneltmiş, gözlerime bakmıştı.

"İyiyim bir şeyim yok, uzan sen." Nefesimin boğazıma takılmasıyla öksürmeye başlamıştım.

"İyi değilsen sorun değil, klübe gittiğimde de kontrol olabilirim." Madem öyle bir seçeneğin vardı beni neden evine çağırdın?

Karşıma neden çıplak şekilde çıkıp, bana her şeyi unutturuyorsun? Neyim ben, tek gecelik aşklarından birisi mi?

Neden seni her gördüğümde, seni arzulamamı sağlıyorsun?

Benim cevabım yoktu. San, senin cevabın var mı?

-

AYYYY KESKE ANGST OLSAYDI UF NEUSE ARTIK!!