Nefesimde tutuklu cümleler
Şiirlerime asi dudakların insafında dizginlenmekte ! hürriyete aşıkken
kuş gibi uçmak istemekte oysa her düşüncem
Kömür karasıyla yazılı her düşüncem
Okunmak istemekte gözlerim gibi
Uzak yerlerden umulan biri gibi
Beklenilen
Bilir mi ? kollar ve yahut şu küçük kafes sarılınca anlar mı ?
Kavuşmanın rengini gözlerime resmeden
Hislerin dilinden bir mısra okur mu ?
Çürümeye yüz tutmuş aynaların arkasında
Adını bildiğim geçmişin bozuntuları
Sadece ben kim olduğunuzun farkındayım
Benimse hiç kimse
Yaşanılmayan yarınların nerede olduğu gibi
Kadere atfedilmekte bilinmezliğim
Kınanır oldu bi vakitten sonra
Kimselerin korktuğu boşluklarda direnmeyişim...
Gölgesi varken de yalnızdır bazı insanlar
Yabancıymış gibi o karanlık
bedeninden çok uzakmış casına
Konuşmaz dili yokmuş casına
Ve bazı hikayeler
Kör düşlerin
kalakalmışlığında
Başı boş kitaplar gibi...
Okunmayı beklemekte
Soyuldu gün bilmeyen tenlerde gece
Sevdiğimiz şafaklarda kana bulandı bulutlar
Yağmur kokusundan vazgeçtiğimizde
Sencelerimizi de yansıtır oldu aynalar...
Bir aklım hala yaşıyor oysa diğerlerinin mezarı başında ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SÂHİB-İ MELÂHAT ( DÜZENLENİYOR )
PoetryBiz eksik kalacağız hep Ne kimsenin kavuşmayı dilediği biri Ne kimsenin gecelerinde bir parça hüzün Ne dinlediği şarkıda akla gelen düş Ne de bir kağıt parçasında şiir Ne de keşkelerinde bir ihtimal olacağız Biz eksik kalacağız Hep kayıp olacak bir...
