Zamandan önce doğan gecelerim var artık
Saat tutulmaz şimdi,vakit duyulmaz
Bilse belki de güneş doğurmaz ışıklarını
Şafak kan ağlayıp ağarmaz !
Herkese yabancıydı bildiğim
Nerede bulsam kendimi
Kendimden önce varmak istediğim ...
Hep haber beklerdim evvelden sonralardan
Kendimi sevmeyince kalmadı korkum aynalardan,
Aynalardan gelecek olan sedalardan ...
Neye evirir kader denilen yazı,
Boynu bükülmüş bir mim olu verir miydi?
Elif diye anılsada çok eskilerden
Zaman dan bile yaşlı kalabilir miydi?
Ölüm nedir bilmezken ?
Nasıl severdi insan göz göre göre
Mahşerde kaçacağını bilirken !
Bir zaman ulaşırsa sana mısralarım
Şaşırma benimdir bu benim
Hiç mi hiç
Dudaklarım kadar ürkek olmamıştı kalemim ...
Hiç görmediğime idi bu sözler
Düşden öteye geçiremediğime idi
Yine de esirgerdim biraz soğusa hava
Saçlarım da saklardım
Teninin her halini
Bulutlar gülümsemeden
Koşuşturmazdım sokaklar da
Çocuklardan daha da çocuk ...
Okunacak çok şey vardı gözlerimizden
Gülmeyi unutsaydı bir an o çocuk
Kollardım geceyi gün aşmadan
Rüzgar yalın ayak koşmadan
Çiçeklerin üzerinden,
O kadar çok çabuk gelecekmiş gibiydi
Sanki ne kadar çok özlersem ..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SÂHİB-İ MELÂHAT ( DÜZENLENİYOR )
PoesíaBiz eksik kalacağız hep Ne kimsenin kavuşmayı dilediği biri Ne kimsenin gecelerinde bir parça hüzün Ne dinlediği şarkıda akla gelen düş Ne de bir kağıt parçasında şiir Ne de keşkelerinde bir ihtimal olacağız Biz eksik kalacağız Hep kayıp olacak bir...
