Jaeyun jest wiceprezesem i spadkobiercą agencji reklamowej Silver Stone, której prezesem jest nikt inny jak jego ojciec. Dwudziestopięciolatkowi jednak niezbyt podoba się wizja przejęcia tak dużej firmy i nie przywiązuje większej wagi do swoich obow...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Po rozmowie z siostrą, Jaeyun doświadczył ulgi i spokoju. Jego uczucia były teraz mniej chaotyczne, a zamiast tego czuł wsparcie i zrozumienie. Był wdzięczny, że Yujin zdecydowała się go wysłuchać, poczuł ulgę gdy komuś się zwierzył, a przecież nie mógł o tym powiedzieć ojcu. Wcześniejszy niepokój i zamieszanie emocjonalne zaczęły ustępować, a on zyskał pewność, że nie jest sam w obliczu trudności.
Siostra chłopaka, znała dobrze jego byłą dziewczynę i wręcz była z nią blisko w czasach ich związku, dlatego mogła dobrze zrozumieć sytuację. Stwierdziła, by Jaeyun nieco odpuścił i nie naciskał na Somi. Wiedziała, że powrót do takich emocji i uczuć może być trudny i skomplikowany, i starała się wesprzeć brata w znalezieniu właściwej ścieżki.
Rozmowa z siostrą pozostawiła Jaeyuna w stanie emocjonalnym, który wpłynął na jego codzienne życie. Jego zamyślenie i trudności w skupieniu się na pracy były wynikiem skomplikowanych uczuć wobec Somi oraz próby odpuszczenia, co radziła mu jego siostra i chociaż starał się stosować się do tego, to nadal odczuwał silną potrzebę, by zadbać o bezpieczeństwo zarówno jej jak i Jacoba. Nie potrafił panować nad tym, że się o nich martwił. To była walka wewnętrzna między jego uczuciami a zdrowym rozsądkiem. Musiał mocno blokować te impulsy, by nie wchodzić zbyt głęboko w jej życie.
Starał się zachować dystans w pracy i zachowywać się, jakby jej nie znał. To było dla niego trudne, biorąc pod uwagę ich wcześniejszą relację i uczucia, które wciąż do niej żywił. Pomimo trudności, starał się respektować jej granice i próbował zachować profesjonalizm. Jednak fakt, że nie rozmawiali o niczym innym niż praca, a ona była nadal zimna w stosunku do niego, boleśnie wpływał na jego emocje. To stanowiło wyzwanie i próbę zachowania profesjonalizmu w miejscu pracy, ale równocześnie pogłębiało jego uczucia rozczarowania i smutku. Nie był pewien, jak ma się zachować, aby naprawić swoją relację z nią. Chłopak nie potrafił ukryć swoich uczuć w pracy, i choć próbował zachowywać się profesjonalnie, niekiedy nie mógł oprzeć się spojrzeniom pełnym tęsknoty w jej stronę. Jego wzrok mówił więcej niż słowa, odzwierciedlając silne emocje i pragnienie bliskości, które nadal żyły w jego sercu.
Nie potrafił przestać myśleć o niej i chłopcu, czuł dziwną potrzebę zobaczenia go oraz upewnienia się, że są bezpieczni. W tajemnicy przez ostatni tydzień obserwował ich z daleka, choć zdawał sobie sprawę, że to nieodpowiednie i naruszające ich prywatność. Jego troska i niepokój sprawiły, że nie mógł oderwać od nich wzroku, szczególnie gdy obserwował, jak ona odbierała syna z przedszkola. Martwił się, że tamta kobieta, mogłaby im zrobić krzywdę.
Był gotów pomóc jej w przypadku jakiejkolwiek potrzeby, ale wiedział jednocześnie, że musi zachować ostrożność i nie wkradać się zbytnio w ich życie. Doświadczał wewnętrznej walki między rozumem a uczuciami. Mimo że wiedział, że nie powinien obserwować jej i jej syna, jego troska i tęsknota były silniejsze od niego.
