Winter's Gift (Taekook)

Kaçak

Jungkook yeniden gözlerinin araladığında bu kez karşında onu kurtaran adamı değil de farklı birini görmesiyle afallamıştı. Başta yeni uyandığından dolayı zihni bir şeyleri idrak edemiyordu. Biraz daha kendine geldiğinde onu kurtaran adamın onu başka birine verdiği düşüncesi dolmuştu aklına.

Çocuğun uyandığını gören Jimin ise heyecanla "Oh sonunda uyandın uykucu tavşana benzeyen insan" diyerek ateşini kontrol etmeye başladı.

Jungkook kendisiyle hemen hemen aynı yaşta olduğu düşündüğü bu insanın heyecanına gülmek istemişti. Fakat farkında değildi, tehlikeden kaçarken daha tehlikeli olana tutunduğunun.

"Şey ben kendimi tanıştırmadım ben Jimin efendi Taehyung'un hizmetkarı gibi bir şey sayılırım" dedi Jimin.

Jungkook garip bir şekilde kendini oldukça rahat hissediyordu. Fakat karşındaki çocuğun "Efendi Taehyung" dediği kişi kimdi? En nihayetinde dilini çözmüş ve sormuştu.  "Efendi Taehyung?"

Jimin sıcak bir tebessümle yanıtladı ondan küçük olanı "Seni kurtarıp evinin kapılarını açan kişi oluyor. Fakat benden söylemesi sen yinede karşılaştığınız an ona ismiyle seslenme."

Jungkook'un hafızasına dolanlarla bayılmadan önce adamın sert mizacından sinirli biri olduğunu anlamıştı. Ve Jimin'e onaylar şekilde kafasını salladı.

"Bende Jungkook" dedi   ve boğazı kuruduğu için yutkundu "Fakat soy ismimi isteme söylemem" diyerek cümlesini tamamladı.

Jimin ismini yeni öğrendiği çocuğun bu haline kıkırdarken "Peki insan Jungkook" diyip Jungkook'un da yüzünde tebessüme yol açmıştı. Jungkook'a insan diye hitap etmesiydi Jungkook'un komiğine giden sanki kendisi insan değilmiş gibi.

"Efendi Taehyung seni bulduğunda ne halde olduğundan biraz bahsetti fakat seni bu ormanın derinliklerine üstelik bir kış günü üzerindeki incecik şeylerle  ne getirdi Jungkook bunu öğrenmek istiyoruz"

Jungkook yutkundu. Söyleyip söylememek arasında gelip gidiyordu. Söylese onu korurlar mıydı? Ya da söylemese kendisi hakkında bir şey bilmedikleri onu burda barındırmaya devam ederler miydi?

Jimin çocuğun endişesini gözlerinde gördü. Bir şeylerden korktuğu belli oluyordu. Çocuk bir şey söylemeden Jimin yeniden konuşma ihtiyacı duydu.

"Bana güvenebilirsin Jungkook aksi takdirde bir şey söylemesen daha fazla burada kalacağını düşünmüyorum. En azından bir şey söylersen burda kalman için bir sebebin olabilir korkmana gerek yok , buradaki kimse sırrını biriyle paylaşmaz. Diyelim ki söyledin. Efendi Taehyung burada kalmana müsade etmese bile söylediğin şeyleri sana karşı kullanmaz izin verir yürüyüp gitmene o yüzden endişeleneceğin bir durum söz konusu değil."

Jungkook şimdi biraz daha rahatlamış hissediyordu. Hem ona evinin kapısını açıp tedavi eden bu insanlar kötü olsaydı en başından bunu yapmazlardı diye düşündü.

"Jimin ben üvey babamdan kaçıyordum." Diyerek asıl sebebi söyledi Jungkook. Jimin çocuğun devam etmesi için sessizliğini korudu. "Kendisi 15 yaşımdan beri bana yapmadığını bırakmayan bir cani. İşin kötü kısmı tüm bunları annem görmüyordu ve yaptıklarını söylediğimde kendi öz ve öz oğluna inanmayıp iftira attığımı düşünüyordu."

Buruk bir tebessüm oluştu Jungkook'un yüzünde. Kanayan yarası olmuştu bu mesele.

"Bir gün istemsizce bir sırrına kulak misafiri olmuştum. Duyduğumu görünce tehdit etmeye başladı, bir süre sonra şiddete kadar ulaştı bu mesele. Saç tellerim ellerinin arasında kalıyordu. Tek şükrettiğim konu o tarafından cinsel istismara uğramamaktı. Çünkü bazen bakışlarıyla beni taciz eden bir yaratıktı. Kendimi bu şekilde bile kirlenmiş hissediyorken diğer türlüsünü tahmin dahi edemezdim Jimin."