Werewolf Gιrl. Boeĸ 1 ✔ ⎰ Hale⎱ #HERSCHRIJVEN

°3°

May.

Langzaam maakte ze haar ogen open. Ze lag op de bank, dat voelde ze. Haar lens werd beter, een schim zat op de stoel. Hij keek haar aan met zijn groene ogen. Ze wreef de slaap uit haar ogen en ging zitten. Ze gaapte en rekte haar uit. Een bruine deken lag een beetje over haar benen. ' goed geslapen? En wil je nu oprotten'? Ze schrok en keek degene aan die naar haar keek. ' Derek?! Doe normaal! Ik schrik me dood! En waar ben ik'?
' je bend in mijn huis, je bend flauwgevallen op mijn benen, en nu wacht ik tot je weg gaat en me met rust laat en wat is je naam'? Zegt hij droogjes.
' flauwgevallen? en ik heet may bedankt voor je zorgheid'. Tot ze alles herinnert. Ze staat op maar wankelt nog even. ' weg'. ' rustig aan ja! Hoelang ben ik weggeweest'? ' half uurtje maar'.
Tot ze die Brand weer voelt. Kinderen gillen in haar hoofd dat ze naar de kelder moet. Zonder hem aan te kijken rent ze naar de kelder. ' wat doe je'?! Sist hij.
Ze negeert hem en loopt naar de kelder waar een familie dood is gegaan. De blik in derek's gezicht veranderd, hij probeert may aan haar arm te trekken. ' wat doe je?! Ik moet een familie drama uitzoeken! Als niemand het doet dan doe ik het'! Ze trekt haar arm los en rent de trap af. Ze staan in de kelder. De tralies hangt er nog voor, je ziet een dikke lijn waar het vuur is begonnen en je ruikt een gemische geur, volgens mij voor de lijken wat hier lagen.
' geef me een pen en papier'. Vraagt ze. ' nee je gaat nu weg'! Zegt derek streng. Ze gaat naar hem toe en pakt stevig zijn arm vast, zo hard dat haar nagels in zijn vel zitten.
' Ik heb elke minuut, elke uur, elke dag en nacht nachtmerries over een huis dat in Brand staat. Ze gaan niet weg, en blijven maar komen, continu over mensen die schreeuwen en gillen om hulp, en dat er maar 3 overlevenden zijn! Ik wil weten waarom ik deze stomme dromen heb! Ik durf niet meer te slapen! Soms zit ik in mijn kamer en krijg ik een soort flashback wat er gebeurde die nacht. Het maakt me gek! Gek derek! En als jij hier niet wilt zijn prima! Kan ik mee leven! Maar ik ga niet de rest van mijn leven bang zijn om te slapen! En als jij me niet wilt helpen dan rot je nu op! En als je me wel wilt helpen dan pak je wat pen en papier!
Denk je dat ik het leuk vind om bij jouw te zijn?! Guess What? I hate you! En ga me nu papier halen'!
Derek gezicht werd wit. Hij stotterde een paar keer en trok zijn arm uit haar greep. ' best'. Gromt hij. ' bedank'. Hij liep de trap op, ik ging op zoek naar sporen.

Ik ging naar de zwarte vlekken die op de grond zaten.
Zachtjes wreef ik er over heen.
Ik telde de secondes en minuten.
' hier'. Een permanente stift en een stuk karton. Ik nam het aan en schreef de uitkomsten van de sommen.
' Derek ga naar die tralies en probeer het open te krijgen'.
Hij keek vragend. ' Doe nou! Jezus'! Hij liep er naar toe en probeerde het open te krijgen maar helaas. Zijn sterke armen kwamen uit zijn shirt waardoor je zijn spieren zag. ' en'?
' gaat niet'.
' laat mij eens'. Ik duw hem aan de kant en probeerde zelf. 'Je moet me omhoog duwen ik kom er niet aan'. Hij rolde met zijn ogen en ging klaar staan. ' klaar'?
Ik knikte. Hij greep ( letterlijk) mijn billen vast en duwde ze omhoog. ' wat ben je in godsnaam aan het doen'?! Roep ik. ' Ik moest je toch omhoog tillen'?! ' ja maar toch niet aan mijn billen'!? ' waar dan'?! ' aan mijn heupen duhh'?! Hij liet me los waardoor ik bijna op de grond viel. ' bij mijn heupen, maak het niet ongemakkelijk oké'? Hij rolde weer overdreven met zijn ogen.
Hij pakte stevig mijn heupen, en die tinteling kwam weer. Kippenvel kreeg ik overal. ' heb je het koud'? Vroeg hij. ' uhh zoiets'.
Hij tilde me op en die tinteling bleef maar doorgaan. ' nog iets verder'. Hij duwde me nog hoger. Tot ik er bij kwam.
Eerst ging het niet. Tot ik aan iets gemeens moest denken.
Ik gromde boos en trok met alle kracht de twee stangen uit elkaar.
Derek keek met grote ogen me aan. Ik duwde een paar centimeter uit elkaar, net genoeg.
Ik liet ze los en pakte het stuk karton. ' h Hoe d deed je d dat'? Stamelt hij. ' I got that power'! Deed ik Justin Bieber na.
Hij trok een wenkbrauw op.
' dat is Justin Bieber! Luister jij überhaupt wel muziek'!
' Ik luister niet naar baby baby ohh'! En hij imiteerde Justin na.
Ik moest toch een beetje lachen.
' ga door'. Ik zucht vermoeiend en ging door.

' klaar'! Riep Ik opgelucht.
' en'? Zei hij iets te verbaast.
' Ik heb alle berekenen geteld en op gestelt. Er was geen mogelijkheid om te ontsnappen uit het vuur. Hoe de Drie het hebben overleeft weet ik niet maar de andere konden niet ontsnappen, sorry'. Tot ik me iets afvraag. ' wat doe jij hier eigenlijk? Wie wilt nou in zo'n krot wonen'? ' nou ik uhh'. Stamelde hij. ' wacht eens even.
Drie overlevende: een man, een meisje en een jongen. De man ligt in coma, het meisje is vermist en de jongen'.. met grote ogen keek ik naar derek. ' jij, jij bend die jongen die het overleeft heeft! Daarom woon je ook hier'! Hij leek erbij alsof hij verraden was.
' dit moet allison weten'! ' nee'!!
Hij tilde haar op en rende de trap op. ' derek'! Hij negeerde haar en ging nog sneller. Hij maakte de voordeur open en rende naar buiten. Net voor de bosrand smeet hij haar Op de grond en rende weg. ' klootzak'! Gilde ze.
Hij negeerde haar en smeet de deur dicht. Ze stond op en liep naar haar oma.

' lieverd? Wat doe jij hier'?
' lang verhaal'. Ik liep naar binnen en ging zitten op de bank.
Ik vertelde alles aan oma, tot de bel ging.
Oma stond op, verbergde haar horens en vleugels en maakte de deur open. ' Kate? Wat kom je doen'? ' Ik kom mijn dochter halen'. Ze liep de woonkamer in en gaf me een knik. ' mam? Wat is er'? ' er is een meisje vermist, oja vermoord. De politie heeft een stuk lichaams deel gevonden'.
' lichaams deel'?! ' ja ze is door tweeën gedeeld. Dus ik kom je ophalen'. Ze stond weer op en liep naar de deur. ' Ik spreek je morgen nog oma'. Ze knikte en ik liep met mam weg.

' je mentor belde: je was de klas uit gerend'? ' ja ik had weer zo'n nachtmerrie'. Ik stopte abrupt met praten als ik een hartslag hoor.
Een hartslag??!
' wat is er'? Vroeg mam rustig.
' geef je mes met wolfsbane asjeblieft'. ' Hoe weet je dat ik een mes en wolfsbane bij me heb'?! ' geef het'! Ze gaf me een klein mesje met wolfsbane erop. De hartslag ging sneller. Er klopte hier iets niet.
Het mes hielt ik kort bij me.
Ik herkende deze hartslag maar al te goed. Ik gooide expres tegen een boom met veel kracht. Splinters vielen alle kanten op. De hartslagen gingen sneller en uiteindelijk verdween het.
'Wat doe je'?! Siste mam. ' Ik dacht dat ik iets hoorde, wacht ik pak je mes'. Ik liep naar de bom en dacht naar.
eerst nachtmerries dan flashbacks en nu hartslagen?!
' May kom je nog'?! Roept mam. Ik keek de duisternis in. Twee felle blauwe ogen keken mij aan.
Ik pakte het mes en rende naar mijn moeder. ' en toch lijk je veel op je vader'. ' kun je me eens vertellen wie in godsnaam mijn vader is'?! Ze keek de verte in, en ze werd rood. ' eigenlijk weet ik het zelf niet eens'. ' wat?! Je weet niet wie mijn vader is?! Das pas echt laag'! ' May hou je gedeist! Je hebt voordelen want jou vader had fantastisch haar'. Ik moet toch lachen. Daarom hadden ik en mijn moeder bijna nooit ruzie. Omdat onze karakters enorm veel op elkaar lijkte.
' ja want ik heb bruin haar en hele mooie oren'! ' weet je wat je van mij hebt? Je ogen en je rondingen! Hoe denk je anders dat ik zo'n mooie vent heb gehad'? ' maham!! iel dat is echt goor! To mutch information'!!
Mijn moeder lacht.
' kom we gaan naar huis'. Ze slaat haar arm over mijn heup en loopt snel door.

' may waar zat jij?! Ik ben de hele school afgezocht naar jou'!
' nu niet allison. Ik ben moe'. Ik wacht niet op antwoord en loop naar de logeerkamer. Ik trek alles uit behalve mijn Bh en onderbroek en ga onder de warme dekens liggen. Voor dat ik in een diepe slaap val krijg ik nog een flashback.
' dankje wel may'.
En dan ben ik weg.