Bolum 8🎃 Yuzlesme

303 38 24
                                    

Icimdeki o urpertici hisle evde bir yandan bir yana donuyordum. Hersey cok karisikti... ne yasadigimi bilmiyordum... sanki hersey ruyaymis gibi hissediyordum ama tek sorun kendimi cimcirdiginde hissetmemdi. Her sey acitici bir sekilde gercekti. Bugun nasil sabahlayacagimi dusunuyordum. O cocugun dedikleri benim halisilasyonum tabi umarim halisilasyondur... hersey cok urperticiydi en cok korkutanda evde yanliz olusumdu. Korkup birisinin yanina gitsem bile delirdigimi ve sacmaladigimi dusuneceklerinden emindim...
Kan sekerim dusmustu. Masadaki pastayi aldim. Catalla bolerken ustume kirmizi bisey sicradi. Ama sorun su ki ben icine kirmizi bisey koymamistim... hemen ayaga kalkip ustumu degistirmeye gittim. Bir yandan icten ice sinir krizi geciriyordum. Bu sey her neyse hemen gitmesi gerekiyordu. Gecemi mahvediyodu. Tuvalete girdim. Elimdeki islak mendili aynada kendime bakarak kiyafetimdeki batmis yerleri temizliyodum. Bakislarim kiyafetimdeydi. Aynaya bir an donunce o kadin vardi... panik yapip yere dusmustum. Elim kaniyordu. O kadin aynadan bana konusmaya basladi. "Karanliktan cikamazsin jisoo, hic bir zaman gunes dogmayacak..." diyip gulmeye basladi... ben bilincimi kaybetmeye basladim. Kafami arkamdaki dolaba carpmistim. Elim kaniyordu. Bi an olucegimi hissettim. Basim donuyordu. Ayna kirildi ve icerden o kadin geldi. Bana dogru egildi. Kisik gozlerimle ona bakiyordum. Kacicak hic halim yoktu. Etrafima bakamiyordum bile o kanli tirnaklarini yanaklarimda gezdirdi. Gozlerime bakti. Gozleri buyuleyiciydi. Bi insanda bu kadar gozler olabilir miydi? Ya da o bi insan miydi?
Eliyle gozlerimi kapatti. O an sanki hic uyumamisim gibi uyumustum. Uyandigimda etrafta aynadan kalan parcalar vardi. Boynumu tutarak etrafima baktim. O kadin yoktu...
Gittigini hic sanmiyordum ama icimdeki bi umut gittigini soyluyordu. Ama buna aklim inanmiyordu. Kalktigimda sabah oldugunu dusunup uzulerek ayaga kalktim. Salona gittim ortalik ayni duruyordu. Saate baktigimda sadece 20 dk gecmisti...
Nasil, nasil bu kadar az zaman olmustu. Ben nasil yuzyillarca uyumusum gibi geldi. O sirada arkamdan sesler geldi. Artik donmeye bile korkuyordum. Derken bir ses "korktugunu biliyorum jisoo, beni gormemezlikten gelmeye calisiyorsun. Ben senin kalp atslarini bile duyabiliyorum" bi an icimdeki cesaret ve sinirle "beni nerden taniyorsun ve kimsin burda ne isin bugun icin ne kadar bekledigimi biliyor musun? Herseyi mahvediyosun!" Kendime hakim olamayip bagirmisim o an midem bulandi. Elimi agzima goturdum. Yere coktum agzimdan kan gelmeye basladi. Hickira hickira aglamaya baslamisti. O kadin yine bana "Benimle duzgun konusmayi ogrensen iyi olur kucuk kiz" o an o kadar korkmustum. O kadindan ozur dilemeyi bile dusundum. Kadin bana yaklasmaya basladi. Ayak seslerini arkamda duyuyordum. Iyice yaklasti. Elimi omzuma koydu. Hic birseyi umursamiyordum. Bogazim yirtilircasina kan geliyordu. Hayatimda hic bu kadar kan gormemistim. "Kim oldugumu bilmek istedigini biliyorum... zamanla goruceksin kucugum..." artik bu kadar kanamaya dayanamazdim. Bagirarak " Ozur dilerim! Lutfen durdur sunu lutfen" kadin o insani sinir edercesine kahkasini atarak "uzgunum kucugum vicdanli bi cadi degilim..." o an ona bakmak istedim. O bir cadimiydi... cadilar sadece masallarda olmazmiydi... Bi cesaretle ona baktim. O da bana bakiyordu. Biraz tebessum ederek eliyle bisyler yapti... kanim durdu.. o an anladim bu gercekten bir cadiydi. Peki bu zamana beni neden oldurmemisti...

🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃
Sukur yeni bolumu atabildim. Umarim begenmissinizdir. Sizce jennie neden jisooya bu zamana kadar bisey yapmadi?

Insta:jensoowlq

Cadılar Bayramı -Jensoo ♬ ⋆Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin