Nabwrsiniz ben iyiyim bi onceki bolumde de sormustum ikinci bolumun yazilarinda bir sorun var mi? Varsa soyleyin olur mu ? Neyse çok uzatmadan bolumumuze gecelimmm
. . . . . . .
Ebrar'dan :
Mile aşağıda ve kanlar içindeydi içim dışına çıkacak derece fazla ağlıyordum daha ona hislerimi belli edememiştim. Ondan ufak bir özür bile dileyememiştim , iğrenç biriydim kızlardan biri vakit kaybetmeden ambulansı aramıştı.
Sadece ağlıyordum ambulans geldiğinde daha da fazla ağlamaya başlamıştım zorla kayalıklardan aşağıya inmeye çalışıyorlardı. Nasıl yaptılar bilmiyorum ama Mile'mi oradan sedyeyle bizim olduğumuz yere getirdiler benim güzelim kanlar içindeydi.
Nabzını kontrol ettiklerini az da olsa hâlâ nabzının olduğunu söylediler ve hızlıca ambulansa taşıdılar, yanlarına bir kişinin binebileceğini söylediler tam gidecektim ki. Zehra binmişti bana çok kızgındı benimle alakalı olduğunu biliyordu çünkü.
Sadece o değildi bana kızgın olan, ben de kendime kızgındım, hemen arabama binip ambulansın arkasından gitmeye başladım. Çok korkuyordum o gidecek diye çok korkuyordum, beni bırakacak diye çok korkuyordum.
Onu seviyorum, biliyorum çok geç oldu 'o bunca şeyi yaşamadan önce neredeydin Ebrar' dediğiniz duyar gibiyim, aptalım biliyorum. İmge'nin söylediklerini umursamamam gerekiyordu ama ben bunu yapmamıştım, ben bu düşüncelerle boğuşurken hastaneye varmıştık. Bebeğimi hemen ameliyathaneye almışlardı, sadece bekliyorduk. Herkes ağlıyordu, hepimizin ağlamaktan gözleri kızarmıştı.
Zehra hızlı adımlarla yanıma gelip ağlayarak bana bağırmaya başladı.
"HEPSİ SENİN YÜZÜNDEN DEĞİL Mİ ? SEN SEBEP OLDUN DEĞİL Mİ ? NE YAPTIN YİNE BENİM KÜÇÜĞÜME ? BU KIZ SANA, SENİ SEVMEKTEN BAŞKA NE YAPTI YA NE YAPTI ? ANLAT BİZ DE BİLELİM. SEN MUTLU OL DİYE KENDİNİ BİLE KULLANDIRDI SANA, SENİN YÜZÜNDEN KENDİNE ZARAR VERDİ, NE OLDU ? ANLAT ÇABUK BUGÜN NE OLDU ?"
Haklıydı tam bir aptaldım, benim yaptığım saçma şeylerden dolayı biricik güzelim bu hâldeydi, derin nefes aldım ve olanları anlattım. Diğer kızlar büyük ihtimal Mile'nin beni sevdiğini bilmiyorlardı, çünkü Zehra Mile'nin beni sevdiğini söylediğinde hepsi şok olmuşlardı.
Kızlar daha Mile'nin beni sevdiği şokundayken, üstüne birde ben Mile'yle olanları anlatınca daha da şaşırmışlardı. Hepsi bana kızmıştı haklıydılarda, ben bile kendime kızıyorken onların bana kızmamasını bekleyemezdim. O sırada birşey oldu, doktor odadan çıkıp yanımıza gelmişti. Doktor başını eğmişti.
"Maalesef hastamızı kaybettik"
O an başımdan aşağı kaynar sular döküldü, biri sanki beynimi ele geçirmişti 'sen yaptın, senin yüzünden, senin yüzünden öldü' kafamda sadece bu cümleler vardı. Dizlerimin üstüne çökerek ağlamaya başladım kafama vuruyordum Mile diye sayıklıyordum, tam da o an bir ses benim sesimi bastırdı.
"HASTA YAŞIYOR DOKTOR, ÖLMEDİ !"
İçerideki hemşire bağırınca hepimiz susmuştuk. Transtan çıkamamıştık, Mile'nin ölüm haberini duyduk ve ardından iki dakika geçmeden tekrar hayata döndüğünü duyduk.
Tam tamına on saattir buradaydık Mile ölümle yaşam mücadelesi veriyordu, biz ise elimizden birşey gelmediği için öylece bekliyorduk. Doktor çıktı ve 'Mile'nin yaşayacağını normal bir odaya alınacağını ama bir iki saat daha bu odada kalması gerektiğini ve yanına bir kişinin girebileceğini' söylemişti. Bütün kızlara baktım izin istercesine, hepsi garip garip bakıyorlardı.
"Kızlar lütfen ben gireyim, Allah'ınızı seviyorsanız ben gireyim, zaten çok geç kaldım ona, onu sevdiğimi söylemek için daha da geç kalmayayım n'olursunuz"
Hepsinde sırayla göz gezdirmiştim, hepsi onaylamıştı. Zehra olumsuz şekilde bakıyordu ki Hande girdi araya.
"Zehra, birtanem hadi Ebrar girsin, görsün biraz. Mile uyanınca da konuşurlar hm ?"
