TIME

7

2022

سر میز که نشسته بودیم حس میکردم جو کمی سنگینه، شاید  این فقط حس من بود.

یه حس غریبی ، وقتی میری مهمونی ولی کسی رو نمیشناسی، دقیقا همون حس رو داشتم.

با شنیدن صدای پایی  سرم رو بالا اوردم،یونگی و جیمین بودن.

با دیدن نگاه من بهشون جیمین لبخندی زد و یونگی کاملا بیخیال کنار من روی صندلی نشست.

لعنتی یه حس مزخرف دیگه به  حالم  اضافه شد ، چرا به جای اون دوتا من احساس خجالت داشتم؟

حسم اینطوریه که انگار هم اونی که به فاک رفته منم ، هم اونی که به فاک داده.

و اون دوتایی  هم که عامل این حس من هستن ، کاملا بیخیال دارن غذاهاشون رو میخورن، بدون اینکه به من توجهی نشون  بدن.

اگه اونا انقدر خونسردن منم باید خونسردی خودم رو حفظ کنم، درست نیست؟

نفس عمیقی کشیدم و قاشقم رو پر برنج گردم و سمت دهنم بردم، هنوز قاشق نزدیک دهنم نشده بود که قاشق کمی با خشونت از دستم گرفته شد، با بهت به دستی که قاشق رو از دستم گرفت نگاه کردم و اروم نگاهم رو بالا اوردم تا ببینم کار کی بودش .

+....

سعی کردم حرفی بزنم ولی صدایی از گلوم خارج نشد ، شاید بچگانه به نظر برسه ولی کم مونده بود گریم بگیره.

برای بار هزارم دلم خواست که برگردم به زمان خودم ، چرا تهیونگ اینکارو کرد ؟

نکنه حالا که بزرگتر شدیم ازم خوشش نمیاد ؟ از همون لحضه ای که خودم رو توی این دنیای غریبه دیدم و با تهیونگ روبرو شدم کاملا واضح بود که ازم خوشش نمیاد .

وقتی قاشق رو سمت دهن خودش برد ، بیخیال افکارم شدم و با تعجب به حرکاتش خیره شدم ، محتویات داخل قاشق رو به ارومی فوت کرد و بعد سمت دهنم اورد.

بدون هیچ واکنشی به حرکات عجیبش نگاه میکردم ،وقتی قاشق رو جلوی دهنم تکون داد، سرم رو جلو بردم و برنج رو خوردم.

_دقیقا حواست کجاست؟ جیهوپ تازه برنج رو برات کشیده بود و داغ بود ، اگه بخوای سریع غذات رو بخوری ممکنه زبونت بسوزه و موقع بو...

کنجکاو بهش نگاه کردم تا ادامه ی جملش رو بگه ولی دیگه ادامه نداد.

وقتی دیدم قرار نیست حرفی بزنه شونه هام رو بالا انداختم و به بقیه ممبرا نگاه کردم ، همشون با لبخند کوچیکی به ما زل زده بودن و تنها کسی هم که بیخیال داشت غذاشو میخورد یونگی بود.

-بخور غذاتو مکنه کوچولو ،زیاد فکر نکن .

کوک بود که با خنده ی شیطانی جملش رو گفت ، بعد گفتن حرفش سرش رو پایین انداخت و به خوردن غذاش مشغول شد.