𝐻𝐴𝑌𝐾𝐼𝑅𝐴𝑁 𝑌Ü𝑅𝐸𝐾

1.~Acı haykırış~

[HAYKIRAN YÜREK]

1.Bölüm

-KARAR BENİM KARARIM -

Acı verirdi senden gidenler, yakardı bağrını kül ederdi. Yakardı ciğerini.

İçine sıcak lavlar gibi özlem akardı, yakardı cayır cayır dayanmaya mecbur bırakılırdın, dayan sen bir ablasın, dayan sen abilerinin küçük annesisin, dayan sen bu evin büyük kızısın, dayan hedefleri olan o kızsın, dayanki sefayı çek, cefayı çok çektin sefayıda çekersin .

Çığlık çığlığa sesini yükseltirken sesini duymaz bazı varlıklar, insan denilmeyi hak etmeyen varlıklar.

Bağrından acı bir haykırış kopar, serzenişe uğrar, acı verir dayanırsın. Yorulur düşersin, tekrar kalkmayı öğrenirsin. Tâbiyatımızda bu var,
düşe kalka öğrenmek.

Bir kadını intihara iten varlıklar neden var. Bir kadını sevmek çok mu zordur?! Sevmek çok mu zordu? Allah için bile sevilmezmi insan, sevemez mi ?!

Allah için sevmek çok mu zordu!?

Babama zor gelmişti, annemi sevmek, çok zor gelmişti. O kadar sevgisiz bırakılmıştı ki akıl sağlığını kaybetmişti.
O zamanlar küçük olsamda hatırlıyordum annemin içtiği ilaçları ağlama krizlerini, 13 yaşımda başlamıştı benim imtihanım bitmek bilmeyen bir imtihan.

Kulaklarım işitiği sözlere inanmak istemiyordu. Babamın bunu yapmasına inanmak istemiyordum.

Babamın kız kaçırmasına inanmak istemiyordum. Yaptığı şeyin sonuçlarını bilmiyecek kadar körleşmişmiydi.
Bizi feda edecek kadar gaddarlaşmışmıydı. Canımızın onun gözünde hiç bir değeri olmadığını bir kez daha öğrenmiş olduk. Benim babam zaten gaddar.

-‌Berdel

-‌Kan davası

-‌Sürgün edilmek

Sonuçları bunlarken nasıl bir kadını kaçırabilir. Dedemin ilk " Hayırdır Berzan ağa nedir bu destursuz gelişiniz?" deyişini çok net duydum.

"Oğlun halamı kaçırmıştır Sidar ağa." Adamın sert sesi üst katta odamda olmama rağmen kulaklarımda çınlarken içime büyük bir korku düştü. Dedemin iki oğlu var, amcamın evi burda olmadığına göre kız kaçıran kesinlikle benim babamdı.

Dedemin şaşkınlığı sesinden okunuyordu "Ne kaçırması oğlum yapmaz öyle şey."İnşallah yapmamıştır!

"Oğlun utanmadan yapmış bu kaleşliği, çocuklarından bile utanmamıştır şeref yoksunu it oğlu itin."

Yaşlı adamın sözlerinde büyük haklılık payı vardı. Babam bir haftadır doğru dürüst eve bile gelmiyordu. Umutlarım yerlebir olurken doğacak sonuçlardan çok ürküyordum. Berdel düşüncesi bile içime zemheri bir kış getiriyordu.

Avluda ağabeylerim ve evin korumaları onlara silah çekmişken, eş zamanlı onlarda bizimkilere silah çekmişti.
İki güçlü aşiret karşı karşıyaydı ellerinde silahlarla, tek bir hata, tek bir kurşun, tek bir düşüncesizlik bir canın nefesini kesebilirdi.

" Bütün aşiretlere haber salındı, o adam bulunacak gereği neyse yapılacaktır."

Baştan beri konuşan uzun boylu, kara saçlı genç bir adamdı arkası dönüktü yüzünü görememiştim. " Oğlumun tırnağına zarar gelse yakarım hepinizi." dedemin sesi taş duvarlara yankı yaparken, yüreğim çığlık çığlığaydı. Bu işin ucu bana değeceği kesindi.