16- TATİLE İZİN

670 21 0
                                    

 her şeyin normalleşmesi gereken bu zamanda her şey daha da birbirine girmişti  o öpücük hayatımı yine değiştirdi ama sanırım bu sefer evren benim tarafımdaydı  

" öyküü uyan hadi kahvaltı hazır " diye annemin bağırışlarını duydum zaten uyanıktım ama yataktan kalkacak gücü kendimde bulamıyordum dün gece o olaydan sonra hemen kaçarak odama kapanmıştım... evet bunu yapmıştım ( yargılamayın ) bu yüzden çınarın yüzüne nasıl bakacağımı bilmiyorum  

zar zor yataktan kalktıktan sonra ağır adımlarla aşağı indim ve herkesin masada olduğunu gördüm çınarı görmem ve kalbimin ritminin değişmesi bir oldu  

" kızım ne duruyorsun orada gelsene " dedi annem hızlı adımlarla masadaki yerime oturduğumda çınarın bana baktığını anladım ama ben o tarafa hiç bakmadım bile 

" siz niye gitmiyorsunuz okula bende gitmek istemiyorum " dedi mine 

" hayatım onlar biraz hasta olmuşlar o yüzden gitmiyorlar " dedi annem yalandan 

" benimde karnım ağrıyor " dediğinde güven abi güldü 

" numaracı seni " 

" dün neler olduğunu anlatmayacak mısınız " dedi ali bir anda 

" ali " dedi güven abi uyarıcı bir ses tonuyla 

" ne öğrenmek istiyorum " 

" öğrenmeni gerektirecek bir şey yok " dediğinde bana baktı 

" dün arabadan inerken korkuyordun abim telefonda seni dinlerken tedirgindi o da arkandan sinirle çıktı sonra polisler geldi ardından tanımadığım bir kız bizi eve getirdi bence öğrenmem gereken bir şey var " dedi isyan eder gibi 

" ali " dedi güven abi yine aynı tonda 

" aman iyi be zaten her şeyi saklayın benden " diyerek masadan kalktı 

" nereye " 

" üstümü giyineceğim  " diyerek yukarı odasına çıktı 

 " yani merak etmekte haklı aslında dün o da çok tedirgindi " dediğimde annemin öldürücü bakışlarına maruz kaldım 

" çocukları da yanınızda götürmek nasıl bir kafa anlamıyorum ki " dediğinde çınara baktım 

 "ya evde tek mi kalsalardı " dediğimde güven abi 

" Neriman var ya kızım evde " dediğinde bakışlarım dondu doğru ben onu nasıl unuturum 

" ya tamam hadi sen unuttun diyelim çınar sen nasıl unutabilirsin " 

" ya ne bilim aceleyle karar vermemiz gerekiyordu bir anda olunca her şey unutmuşum " 

" off aman her neyse kapatın konuyu " dedi annem ve ayağa kalktı 

" ben hazırlanıyorum hayatım  sonra çıkarız " diyerek yukarı çıktı 

" bakın evde tek kalıyorsunuz sakın yine bir çılgınlık yapmayın " dediğinde gözlerim büyüdü 

" merak etme baba dünkü çılgınlık bizi bir süre idare eder " dediğinde öksürmeye başladım boğulacakken güven abi elime suyu tutuşturdu 

" kızım iyi misin " 

" iyiyim iyiyim " dediğimde çınara baktığımda sırıttığını gördüm adından güven abide yukarıya çıktığında masada çınarla tek kaldık ne çınara bakabiliyordum ne de kalkıp gidebiliyordum tabi ki kurtarıcım olan meral telefonla imdadıma yetişmişti telefonu alarak havanın soğuk olmasını umursamadan bahçeye çıktım 

YENİ HAYATHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin