14- PORTRE

648 21 0
                                    

" ozan gözlerimi açabilir miyim artık " dediğimde omuzlarımdan sıkıca tuttu

" aç " dediğinde elimi gözümden çektim ardından etrafıma baktığımda korkmamı yetecek kadar çok şey vardı

ÇINAR

" ali bir susacak mısın ardık " dedim

" söyle o zaman neler karıştırıyorsunuz siz öykü abla korkuyla indi arabadan "

" abi kötü bir şey mi oldu korkuyorum " dedi mine bu hiç iyi bir fikir değildi

" kötü bir şey yok abicim oyun oynuyoruz ali abin oyunun kurallarını pek anlamadı "

" abi " dedi ali sinirle

" ali sus artık duyamıyorum " dedim ardından telefonu tekrar kulağıma götürdüm ardından ozanın sesini duydum

" sana bir şey gösterebilir miyim "

" ne " dedi öykü sesi titreyerek korktuğu çok belliydi

" gel benle " dediğinde sesi emrivaki ve sert çıkmıştı öykünün korkuyor olduğu düşüncesi beni mahvediyordu

" neden aşağı iniyoruz " dedi sanki bana yerini belli etmek istiyor gibi

" gözlerini kapat "

" ozan bunlara gerek yok ne göstereceksen göster işte " sesi hala titriyordu kötü bir şeyler olduğun anlamıştım arkamı dönerek

" ali ben öykü ablanın yanına gidiyorum sakın arabadan inmeyin mineye de dikkat et "

" nereye ya" cevap vermeden arabadan indim ve koşarak eve ilerledim telefonu tekrar kulağıma götürdüğümde

" ozan gözlerimi açabilir miyim artık "

" aç " dediğinde sesi kesildi neler oluyordu allah aşkına

ÖYKÜ

" ozan gözlerimi açabilir miyim artık " dediğimde omuzlarımdan sıkıca tuttu

" aç " dediğinde elimi gözümden çektim ardından etrafıma baktığımda duvarlar sadece benim portrelerimle doluydu her yerde ben vardım büyük küçük bir sürü resmim vardı

" ozan bunlar ne " dedim korkuyla

" sensin... öykü sen geldiğinden beri aklımdan çıkmıyorsun seni gördüğümden beri aklımda sadece sen varsın " dediğinde ondan uzaklaşarak resimlerin yanına gittim o ise kapının oradan uzaklaşmıyordu

" ben seni gördüğüm her anın resmini çizdim bak bu mesela bahçede tek başına otururken resmini çekmiştim sonra eve gelip tuvale çizdim " dedi ardından başka bir tabloyu gösterdiğinde

" bu da o gün davetteki halin elbisen sana inanılmaz yakışmıştı " çınarın seçtiği elbise

" bu okulun ilk günü kapının önünde kendi kendine konuşurken ki halin " dedi ardından kapı kitlenme sesi duymam ve arkamı dönmem bir oldu

" ne yapıyorsun sen " dediğimde yanıma gelmek için adımlar attın

" senin ilk günden beri resimlerini çekiyorum sonra da gelip burada çiziyorum "

" uzak dur benden " dediğimde gözümden yaşlar akmaya başladı

" öykü ben seni seviyorum "

" ozan istemiyorum " dediğimde korkarak kapıya yöneldim ama o aniden belimden tutarak bana arkadan sarıldı bir eliyle beni tutarken bir eliyle saçlarımı seviyordu

YENİ HAYATHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin