''ဒါရိုက်တာကြီး... အိမ်ရောက်ပြီခင်ဗျာ''
တစ်လမ်းလုံး မျက်စိမှိတ်ပြီး လိုက်လာတဲ့ ဒါရိုက်တာကြီးမှာ..ဘယ့်များစိတ်သောကရောက်စရာတွေရှိနေခဲ့လဲမသိဘူး။
jane: :: အင်း...အင်း
ဟာရီ.::: ကျနော်..ကူတွဲပေးရမလားခင်ဗျာ
jane::: ရတယ့်...ငါ့ဘာသာသွားမယ်
ညိုးငယ်စွာနဲ့...အရှေ့ကနေထွက်သွားတဲ့..ဒါရိုက်တာကြီးနောက်...ဟာရီလဲ...တိတ်တဆိတ်လိုက်သွားခဲ့တယ်။
''jane ငယ်..ပြန်လာပြီလား... လီလီလေးကရော..သက်သာသွားပြီလား''
jane ကို မြင်တာနဲ့.. အန်ကယ်ဂျွန် က..ပြေးထွက်လာပြီ..ကလေးမလေးအကြောင်း..မေးလာတယ်။
jane::: ကျမမသိဘူး..အန်ကယ်ဂျွန်... ကျမတစ်ယောက်တည်းနေချင်လို့...အရေးကြီးကိစ္စမဟုတ်ရင်... အပေါ်ကို ဘယ့်သူ့မှမလွှတ်ပါနဲ့
''အင်းပါ...janeငယ်''
လေးပင်သောခြေလှမ်းတွေနဲ့...ခွန်အားမဲ့စွာ..အပေါ်သို့တစ်လှမ်းချင်းတက်သွားသော..ဒါရိုက်တာကြီးကိုကြည့်ပြိီ...ဟာရီ နှင့် အန်ကယ်ဂျွန်မှာလဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်။
အခန်းထဲရောက်တာနဲ့...ကုတင်ပေါ်သို့...စိတ်ပျက်လက်ပျက်လှဲချလိုက်ပြီ.....ကိုယ့်လုပ်ခဲ့တဲ့လုပ်ရပ်တွေကို... တစ်ခုချင်းပြန်လည့်တွေးကြည်မိသည်။
''ငါ့ဘာတွေလုပ်ခဲ့မိတာလဲ... ငါ့ရဲ့ကလဲ့စားချေလို့တဲ့စိတ်ကြောင့်နဲ့...မဆိုင်တဲ့လူတွေကိုပါဆွဲထည့်အပြစ်တင်...စိတ်ဒဏ်ရာတွေပေးခဲ့မိပြီ.....appa ရေ...jane ဘာဆက်လုပ်သင့်လဲဟင်....jane က..မကောင်းတဲ့လူဖြစ်သွားပြီလားဟင်... လီငယ်လေးရယ်... အန်တီတောင်းပန်ပါတယ့်ကွယ်...အန်တီ.jane.ကြောင့် မင်းလဲ နာကျင်ပင်ပန်းခဲ့ရပြီ...အန်တီ jane မှားပါတယ်...kim jisoo ရဲ့သမီးအရင်းဆိုရင်တောင်မှ....လူကြီးတွေလုပ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စ...မင်းလေးနဲ့မှမဆိုင်ပဲ...အန်တီ jane ကသာ...လူကြီးဖြစ်ပြီ... ကလေးအပေါ် တမင်သက်သက်အနိုင်ကျင့် ဗိုလ်ကျခဲ့သလို့ဖြစ်ခဲ့ရပြီ...အန်တီ jane မှာ ဖြေသိမ့်စရာစကားလုံးရှာမတွေ့တော့ဘူး..ကလေးရယ်''
