Kim tak naprawdę jestem?
Nastolatką, pragnącą miłości,
piszącą głupie wierszyki.
Słucham dziwnej,
punkowej muzyki.
Nie mam wielu przyjaciół,
bo mam nietypowe obsesje.
Ciągle coś gadam,
czasami banały,
czasem mądrości filozoficzne.
Lubię kolor czarny,
i krwisty bordowy.
Mam swój styl,
ale nie mogę go pokazać.
Gubię się na mieście,
gubię się w życiu.
Bo jestem głupia.
Więc kim jestem?
Jedno słowo wystarczy.
Jestem duchem,
beznadziejnym romantykiem.
Czytam swoje głupie książeczki.
Maluję się, bo ma to swój 'klimat',
a tak naprawdę maskuję kompleksy.
Nie lubię dzieci,
ale je kocham.
Jestem pełna sprzeczności,
jak Nancy Spungen.
Chcę przeżyć swą młodość
jak bohaterki książęk.
Więc kim ja jestem?
Sama już nie wiem.
Sama się gubię w swoim umyśle.
Jezu! Kim jestem? Chcę odpowiedzi!
