သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကောင်းဉာဏ်၏ဖိတ်ခေါ်မှုဖြင့် သဇင်နှင့်သွားခဲ့သောDream house hotel၏အနီးရှိစားသောက်ဆိုင်သို့ ချစ်သူဖြစ်သည့်ကိုရှိုင်းနှင့်အတူထွက်လာခဲ့၏။
"ကဲ လာ ထိုင်ကြ ငါတို့တော့မှာပြီးပြီ ဒီနေ့ငါရှင်းမှာမို့ကြိုက်တာသာမှာ"
"မင်း ရှင်းမှာဆိုတော့အားမနာတော့ဘူး"
"မင်းမပါဘူး"
"ဟ ဒီကောင်တော့"
ရှိုင်းထက်အောင်နှင့်ကောင်းဉာဏ်တို့သည် ထိုကဲသို့အတိုင်းပင်။သူမတို့၃ဦးသည် ငယ်စဥ်ကတည်းကပင်ခင်မင်ရင်းနှီးခဲ့ကြသည့်အတွက် ဒီလောက်တော့ရှိပေဦးမည်။
"ကောင်းဉာဏ် ဒါက နင်ပြောတဲ့..."
ဂျူးမြတ်၏အမေးကြောင့်ရှိုင်းထက်အောင်၏အကြည့်သည်လည်း ကောင်းဉာဏ်၏ဘေးတွင်ထိုင်နေသော ကောင်မလေးထံသို့ရောက်သွား၏။
"ဟုတ်တယ် ဒါကငါ့ချစ်သူ နွေးသံသာ တဲ့ ငါ့ထက် ၃နှစ်ငယ်တယ် နွေး ဒါက ကို့သူငယ်ချင်းတွေ သူကဂျူးမြတ်ခင် ဒါကတော့ ရှိုင်းထက်အောင်"
"တွေ့ရတာ၀မ်းသာပါတယ် ညီမလေးကချောသားပဲ ဒီကောင်ကြီးနဲ့တောင်မတန်ဘူး"
"မင်းနဲ့မနက်ဖြန်မှတွေ့မယ်"
သူတို့၂ဦး၏စကားများအကြား နွေးသည် နှုတ်ခမ်းသားများကွေးလျက် ပြုံးလို့နေ၏။သို့သောမပြုံးနိုင်သူက ဂျူးမြတ်ပင်။နွေး၏အပြုံးများအားမြင်ချိန်တွင် မှတ်ဉာဏ်အချို့သည် ထိုည၏ခေါင်းမိုးထပ်မှ သဇင့်၏အပြုံးတို့အားပြန်လည်ပြသလို့နေ၏။
"ဂျူး...ဂျူး..."
"ဟမ်...ရှင်..."
"ဘာတွေတွေးနေတာလဲ ကိုခေါ်တာတောင်မကြားဘူး"
"ဂျူးနေသိပ်မကောင်းလို့ပါ အခုတလောလူနာတွေကတအားများလို့"
"အိမ်ရောက်ရင်ဆေးသောက်ပြီးအိပ်လိုက်နော် ကောင်းဉာဏ် မင်းကလည်း ဂျူးကိုသိပ်မခိုင်းပါနဲ"
"ဒါဆို မနက်ဖြန် တစ်ရက်တော့နားလိုက် ငါဖေဖေ့ဆီကခွင့်တောင်းလိုက်မယ် နင်လည်းသူများတွေကိုသာကုနေတာ ကိုယ့်ကျန်းမာရေးကျတော့ဘယ်တော့မှဂရုမစိုက်ဘူး"
