Akcja rozgrywa się w Paryżu , a dokładniej w Lycée Louis-le-Grand . Jest to publiczne liceum stworzone przez jezuitów. Nathaniel jest jednym z uczniów tej szkoły. Ma wysokie mniemanie o sobie. Trzyma sztamę tylko z osobami które uchodzą za elitę, a...
Gdy Rossanna podeszła pod dom chłopaka i zadzwoniła do drzwi. Zaraz je otworzyła szczupła, posępna kobiet. -Dzień dobry, jest Aaron? -Tak, jest na górze. Drugi pokój po lewej. -Dziękuję. Rossi poszła pod wskazany pokój i zapukała. Nastolatek otworzył drzwi. -Cześć, usiądź. - Wskazał Dziewczynie miejsce. Rossi zdziwiona jego dziwnym tonem, podziękowała i usiadła. -Masz coś?-Zapytał. -Tak, sześć slajdów. -Ja mam cztery. -To mamy dwanaście. -Matematyk się znalazł.-Zaśmiała się Rossi.-Dziesieć. -Tak,tak. -Powiedział już lekko zawstydzony. - Jakieś pomysły na więcej Ro? -Ro? -Tak, a co? -Nic. Po chwili milczenia zaczęli znów robić projekt. Nagle, do pokoju weszła ta sama smutna kobieta. -Macie ochotę na herbatę? -Tak, ja poproszę herbatę malinową, a ty Ro? -To samo. -Dobrze. - Powiedziała kobieta. -Dzięki, Agnes. Gdy niewiasta wyszła, Aaron wyjaśnił, że to jest ich gosposia. Chłopak zauważył, że Rossanna patrzyła na zdjęcie jego z jakąś kobietą. -To moja mama. - Powiedział. - Zmarła gdy miałem dziesięć lat. -Bardzo mi przykro. -Niestety, przegrała walkę z rakiem. W tym momencie weszła gospodyni z dwoma kubkami herbaty. Dziewczyna patrzyła w naczynie wypełnione napojem,gdy usłyszała głos Aarona. -Do twarzy ci w zielonym. - Powiedział cicho. -Dziękuję. To było dziwne, że był taki miły. Ro spojrzała na zegarek,który wskazywał 16.25. Rossi powiedziała, że musi już iść. Podziękowała, wzięła laptop, pożegnała się i wyszła.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
