abimin arkadaşı /yarı texting/ +18

2

medya: sarp abimiiiz (abi deme lazım olur)

selaaam aslında cok begenememistim kurguyu fakat QueenNura_9 aşkım sayesinde ozguven geldi biraz ve yeni bolum yazmaya karar verdiim.

kurguda beğenmediğiniz yerler olursa oneri tarzi özelden veya yorumlardan yazabilirsiniz düzeltmeye çalışırım.

keyifli okumalar diliyorum cok cok opuyoruum <33

~~~~~~~~~~~~~~~~

duru'dan devam.

inlememle beni kendinden biraz uzaklaştırıp yüzüme baktı "özür dilerim" dedi ve üstünden kalkmamı bekler gibi dışarı bakmaya başladı.

gerçekten pişman gibi gözüküyordu. üzülmüştüm ama belli etmemem gerektiğinin farkındaydım.

kucağından kalkıp yandaki yolcu koltuğuna oturduğumda arabayı çalıştırdı.

yol boyunca hiç bir şey olmamış gibi davranmış ve sadece yolu izlemişti.

keşke pişman olduğunu bu kadar belli etmeseydi, beni üzdüğünün gerçekten farkında değil miydi? veya gerçekten küçük ve şımarık bir kız çocuğu gibi mi görüyordu beni.

eve geldiğimizde ikimizde inmiştik arabadan, evin anahtarını elime alıp apartmanın kapısını açtım.

arkama baktığımda beni izlediğini gördüm "sizde kalacağım bu gün" kafamı sallayıp açtığım apartman kapısını geçmesi için tuttum.

yukarı çıktığımızda önüne geçip kapıyı actim ve ayakkabılarımı çıkartıp eve girdim, o da benimle beraber girip "arabada olan şeyi olmamış sayalım" gözlerine baktığımda bakışlarını kaçırdı "peki" diyip odama yöneldim.

hiç bir şey yapmak istemiyordum, ne o'nu görmek ne de birileriyle konuşmak. hiç bir şey güzel gelmiyordu şu an.

yaşama sebebimi sorguluyordum. yoktu ki.

bir insanın yaşama sebebi yoksa neden yaşıyordu?

~~~~~~~~~~

gözlerimi açmamla sabah olduğunu anlamam çok uzun sürmedi.

uyumadan önce uzun uzun düşünmüştüm ve sarp abinin haklı olduguna kanaat getirmiştim.

haklıydı çünkü ben ona göre çok küçüktüm, güzel değildim, kardeşi olarak görüyordu en önemlisi de benim o'nu sevdiğim anlamda sevmiyordu beni.

o'nu bir ilişkiye zorlayamazdım her ne kadar onunla bir ilişkide olmak istesemde bu bir bencillik olurdu.

yataktan kalkıp tuvalete gittim ve rutin işlerimi halledip odama geri döndüm.

üstüme siyah bol tişört, altıma da yine siyah bol bir şort giyip odamdan çıktım.

salona girdiğimde gördüğüm manzarayla ağlamamak için zor tutmuştum kendimi.

sarp abi ve neredeyse sarp abinin içine girecek kadar yakın duran sarışın bir kız.

abime baktığımda telefonundan bişeylere baktığını gördüm, farketmemişti galiba beni.

"günaydın" dediğimde hepsi bana bakmıştı, sarp abinin yanındaki sarışın kız konuşmaya başlamıştı bile "ay günaydın canım da bu kız kim ayol" gerçekten bir bu eksikti. kendi evimde "bu kız kim ayol" muamelesi görüyordum, şaka gibiydi cidden.